پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در اين رساله استدلال مي شود كه آنچه امروزه به عنوان همزيستي مسالمت آميز، بين اديان و جوامع مطرح مي شود، تاريخچۀ قديمي دارد. قرآن كريم در آن زمان كه اسمي از جامعه، مثل امروز، نبود، اين مساله را مطرح كرد و شرايط نيل به اين مقصود را نيز معرفي نمود. همچنين سيره ائمه معصومين ( ع) نيز، از شواهد ديگردر اين مسئله هستند. رعايت اين موارد همگان را با هردين و اعتقادي به كمال ورستگاري هدايت مي كند. قرآن، آياتي دارد كه در برگيرنده دستورات وقوانيني براي پيامبر اكرم(ص )به صورت خاص و همه مسلمانان به صورت عام، مي باشد. براساس اين قوانين، مسلمانان بايد به پيروان اهل كتاب احترام بگذارند و حقوقي كه به آنها اختصاص دارد را، به آنها بدهند. بدين ترتيب، اسلام شرايط نيل به همزيستي مسالمت آميز بين مسلمانان و پيروان ساير اديان را نيز، مطرح فرموده است كه با بررسي آيات قرآني مربوط به اهل كتاب، و اصول مربوط به حقوق، آنها را مي يابيم. به عبارتي ديگر دين اسلام با مهيا نمودن زمينه همزيستي مسالمت آميز بين اديان الهي، درصدد ساختن جامع هاي خالي ازعداوت و سرشار از اتحاد و دوستي است. در عين حال عده اي با نگاه مغرضانه به اهل كتاب سعي كرده اند جزيه و جهاد را به صورت منفي جلوه دهند. در حالي كه با بررسي آيات جهاد و جزيه، در مي يابيم كه خداوند تنها در صورتي اجازه جهاد با اهل كتاب را به مسلمين داده است كه احياناً قصد تعدي و تجاوز به مسلمانان را داشته باشند كه در اين حالت، دفاع بر هر عقل سليمي، جايزست. گرفتن جزيه از اهل كتاب نيز نه تنها به جهت ضعيف شمردن اهل كتاب نيست، بلكه همچون قراردادي بين مسلمانان و ساير اديان است تا تامين امنيت همه جانبه از اهل كتاب شود.