حريم خصوصي در فضاي مجازي از ديدگاه فقه اماميه
حريم خصوصي، به آن بخش از زندگي انسان گفته مي¬شود كه در آن از آزادي در برابر بازخواست و كيفر حقوقي، برخوردار ميباشد و هرگونه تصميمگيري دربارة آن و نيز اطلاع، ورود و نظارت بر آن منحصراً در اختيار اوست و مداخلة ديگران در آن يا دسترسي به آن بدون اذن او مجاز نيست.
از آيات قرآن كريم و روايات معصومين عليهم السلام، برداشت مي¬شود كه دين اسلام با موضعي تحويل گرايانه و با پرداختن به مصاديق، حريم خصوصي را مورد اهتمام داده و نقض آن را حرام مي¬شمرد و ديگران را موظف مي¬كند تا به آن احترام بگذارند.
عناويني همچون حريم خصوصي مكاني، مالي و حيثيتي، قلمرو حريم خصوصي را تشكيل مي-دهند كه دين اسلام، حكم حرمت و ممنوعيت نسبت به ورود غير مجاز به آنها صادر نموده است. و براي آن استثنائاتي مثل حفظ امنيت جامعه كه براي جلوگيري از پايمال شدن حقوق فرد و جامعه ضرورت دارند، قائل شده است.
فضاي مجازي كه كلية محتواها و روابط را با قالب و ساختار متناسب خود ارائه ميكند، در حقيقت پيوستاري از فضاي واقعي بوده و اگرچه تفاوت هايي با آن دارند ولي محتوا و روابط در فضاي مجازي كاملاً عيني است و عملكرد و اثري واقعي دارد. بنابراين حفظ حريم خصوصي با شرايطي دقيقا مشابه فضاي واقعي را طلب مي¬كند.
- : سطح3
- : فقه و اصول
- : قم
- : قم
- : معصوميه