پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

واژه تبليغ مانند هر واژه ديگر در طول تحولات تاريخي و اجتماعي از نظر معنا، كاركرد و جايگاه و خاستگاه دچار تحولات اساسي شده است. در اصطلاح امروزي، اين واژه كاربرد و معنايي وسيع و پيچيده به خود گرفته است. زماني، تبليغ در حد برانگيختن احساسات و عواطف مخاطبان و آماده ساختن آنها براي پذيرش انديشه، سليقه، روش و يا كالاي مادي به شيوه تلقيني بوده اما امروزه مقوله تبليغ از محدوده ارتباط يك سويه و تلقيني فراتر رفته و به يك فرايند دو سويه و تعاملي بين گيرنده و فرستنده تبديل شده است؛ تا آنجا كه امروزه مقوله تبليغ در يك فضاي بين رشته اي و متأثر از رويكردهاي نوين در پهنه فن آوري، ارتباطات، روان شناسي، جامعه شناسي، مردم شناسي و ... گستره و كاركرد خود را توسعه داده است. كساني كه در جريان تبليغ و انتقال ارزشها به مخاطبان خود، دچار مشكلات متعددي مي شوند بايد بدانند كه تبليغ امري ايستا و غير فعال نيست. در واقع تبليغ براي تغيير نگرش مخاطبان نسبت به يك موضوع و پيام، مانند ارتباطات، به طور كلي يك فرآيند پوياست ،زيرا منبع پيام و نوع مخاطبان مي توانند به طور متقابل در يك تعامل دو جانبه بر يكديگر تأثير داشته باشند0 به عنوان مثال غالباً ديده شده است كه آن دسته از مبلغان و پيام دهندگان كه از موضع مخاطبان خود در ابعاد مختلف فردي و اجتماعي اطلاعات روشني داشته اند خيلي روان تر و معني دارتر توانسته اند با مخاطبان خود ارتباط برقرار كنند.