پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اخلاق درلغت جمع خلق است به معناي خوي، طبيعت باطني، سرشت دروني و در اصطلاح عبارت است از حالت وكيفيتي درنفس وروان انسان كه سبب مي‌شودكارها (چه خوب وچه بد) بدون درنگ وتامل و به آساني از انسان سربزند. اخلاق فردي ارزشهاي اخلاقي مربوط به حيات فردي انسان ها است كه آدمي را فارغ از رابطه با غير در نظر مي‌گيرد و مراد از اخلاق اجتماعي،ارزش‌هاي حاكم بر رابطه فرد با ساير انسان ها مي-باشد. شناخت و آگاهي از اخلاق فردي و اجتماعي رهبران ديني در ابعاد مختلف علاوه بر الگو گرفتن در زندگي شخصي، به جهت معرفي انسان هاي كامل به اطرافيان و جامعه ضروري و مفيد مي‌باشد، چرا كه اگر اخلاق كه بخشي از روش و الگوي رهبران ديني است در جامعه حكم فرما نباشد پيشرفت علم و صنعت نمي‌تواند سعادت و آرامش بشر را تضمين نمايد. از جمله نمونه و اسوه اخلاقي را مي‌توان به انبياي الهي، ائمه معصومين و ولي فقيه نسبت داد. بنابراين از آن جايي كه انسان موجودي اجتماعي است و رسيدن به سعادت، كمال، سربلندي، عزت و... هدف اصلي و نهايي مي باشد،شناخت و تبيين روش هاي اخلاقي رهبران ديني امري لازم و ضروري است. لذا قرآن كريم كه مجموعه‌اي كامل از معارف بشري و علوم انساني است؛ در زمينه هاي مختلف از جمله مباحث اخلاق سخن گفته و در همه تفاسير نيز به آن اشاره شده و همه آنها ديدگاه خاص خود را ارائه داده‌اند. هدف از نوشتار حاضر كه با روش تبييني –تحليلي به موضوع پرداخته است؛ بررسي و تبيين "اخلاق فردي و اجتماعي رهبران ديني از ديدگاه تفاسير نمونه، تسنيم و الميزان" است و نتايج حاصل از اين پژوهش عبارتست از اين كه با سير در آيات قرآن مجيد و تفاسير مد نظر(الميزان، نمونه و تسنيم)، تاسي از رهبران ديني و الگوگيري از اخلاق فردي و اجتماعي آنها همچون صبر، شكر، انفاق، عفو و گذشت و امر به معروف و نهي از منكر در زندگي، مي توان به نتيجه و هدف اصلي كه همان تقرب به خداوند متعال و كسب رضاي الهي است نائل آمد.