احكام نواصب در فقه اماميه
در عصر حاضر با گسترش جريان هاي تكفيري ، يكي از عوامل مهم فتنه گري ، ايجاد شكاف و تفرقه بين دو جريان شيعه و سنّي مي باشد. كساني بر اثر تعصّبات كور گروهي و برداشت هاي غلط از فقه شيعه ، ديگران را متّهم به خروج از دين كرده و در پي آن ، مال و ناموس آنان را حلال مي دانند. با شناخت برخي از اين جريان هاي منحرف و آشنايي با آنان مي توان برخي از اين عوامل فتنه را از ميان برداشت.
اين جريان ها باصرف هزينه هاي بسيار زياد و نوشتن مقالات و كتاب هاي متعدّد عليه شيعيان ، به اهل سنّت اين مطلب را القاء مي كنند كه شيعه ، اهل سنّت را از دين خارج و كافر و نجس مي داند و احكامي خاص برآنان مترتّب كرده است. با شناخت برخي از اين احكام و جستجو و فحص در احكام مدوّنه و در فقه شيعه مي توان پاسخي به ياوه گويي هاي جريان هاي تكفيري داد و اين عوامل ايجاد فتنه را از ميان برداشت.
ناصبي ها ، از نظر شيعه از اسلام خارجند و احكام كافر را دارند ، ولي شيعيان هيچ گاه اهل سنّت را ناصبي نمي دانند زيرا اهل سنّت نيز به اهل بيت (عليهم السلام) ارادت دارند و احكامي نظير عدم جواز ازدواج و تصرف اموال و مهدورالدم بودن و..... از احكام خاص نواصب مي باشد نه اهل سنّت.
- : سطح3
- : فقه و اصول
- : تهران
- : ري
- : حضرتعبدالعظيم«ع»