پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

زمان، با ارزش ترين و گرانبهاترين سرمايه و حياتي ترين منبعي است كه در اختيار هر فردي قرار داده شده، زندگي انسان از لحظات آن ساخته مي شود و تلف شدن آن، ضايعات جبران ناپذيري را به بار مي آورد. مديريت زمان شامل مجموعه اي از مهارت ها براي كنترل كردن و استفاده بهتر از زمان است. گرچه به اين موضوع، از نگاه هاي متفاوت مي توان نگريست، اما در اين پژوهش بر آن هستيم تا ضمن پرداختن به مفهوم و اهميت برنامه ريزي و اصول مديريت زمان منحصرا در زندگي فردي، آن را از ديدگاه آيات و روايات مورد مطالعه قرار دهيم. هدف از مديريت زمان در آيات و روايات درك ارزش وقت و زمان هدايت انسان به سوي مسير صحيح استفاده از عمر و اوقات خويش است، تا بتوان در سايه ي عمل به دستورات دين مبين اسلام، راه كمال و بالندگي را پيمايد. نگرش صحيح نسبت به زمان و مديريت پذير بودن آن، نخستين گام در مسير استفاده بهينه از وقت است، زيرا برخلاف آنچه تصور مي شود، زمان را مي توان در اختيار گرفته و كنترل كرد. در حقيقت هر ساعت و هر روز يك ظرف زماني است كه بايد آن را بر حسب اولويت و به شكل حساب شده پر كرد، بنابراين مي توان مديريت زمان را به معناي در گردش نگه داشتن زمان و مفيد نمودن حداكثري آن مي باشد، كه بر اساس آن، تغييرات و عملكرد انسان لحظه به لحظه نو مي¬شوند و رنگي جديد به خود مي گيرند.