پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

عفو و گذشت يكي از صفات جماليه خداوند به معناي بخشودن و صرف نظر كردن از بدي ديگران مي باشد ويكي از مباحث اساسي است كه در زمينه‌هاي مختلف جامعه‌شناسي،علماي اخلاق،حقوقدانان مورد توجه واقع گرديده و آن را به انواع ممدوح و مذموم تقسيم نمودند. اوج عفو زماني است كه فرد نه تنها سرزنش نمي كند بلكه بدي ديگران را با دعا و احسان به آنها پاسخ مي دهد. صفت عفو با ديگر صفات نيك اخلاقي از جمله حلم و صبر، صفح و غفران ارتباط تنگاتنگي دارد. اين واژه گاه در برابر انتقام و گاهي در برابر عقوبت و مجازات به كار مي رود كه در مورد اول، عفو ارزش محسوب مي شود ولي در مورد دوم عفو ديگر به طور مطلق ارزش تلقي نمي گردد بلكه انتخاب عفو يا مجازات بستگي به نوع جرم و وضعيت مجرم دارد. خداوند براي عفو، آداب و شرايطي را ذكر مي كند كه رعايت آن موجب افزايش بهره مندي شخص از آثار فردي و اجتماعي عفو مي شود. عفو يكي از فضايل اخلاقي است كه در سعادت انسان نقش تعيين كننده دارد.اين فضيلت اخلاقي كه مي‌توان آن را سر آمد همه فضايل اخلاقي دانست،در خانواده نيز كه محبوب‌ترين بنيان نزد خداوند سبحان است،سبب حفظ و استحكام آن مي‌شود و چون اصلي‌ترين اصول تربيت و سعادت فرزندان در آن نهاد مقدس شكل مي‌گيرد، از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. عفو،آرامش بخش و برطرف كننده آسيب‌هايي است كه در درون خانواده بين اعضاي آن در قالب تنش‌هايي بين زوجين، والدين و فرزندان، بر اساس اختلافي كه در خلق و خوي آن‌ها وجود داردمي باشد.اين نوشتار با روش توصيفي-تحليلي به بررسي جايگاه عفو در تحكيم خانواده پرداخته وبراي جلوگيري از آسيب ها در خانواده راهكارهايي ارائه نموده است.