پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

حيات معني گسترده‌اي دارد كه از همه بالاتر در مورد خداوند به كار مي‌رود؛ زيرا حيات حقيقي و ازلي و ابدي و ثابت و پايدار و خالي از هرگونه نقص و محدوديت كه هيچ‌گونه مرگ و مماتي در آن نيست فقط حيات خداوند است و با آنچه در مورد انسان و حيوان گفته مي‌شود متفاوت است بنابراين معناي حيات طيبه كه براي انسان به كار مي¬رود يعني محو شدن كامل در ذات باريتعالي است. يكي از اصلي ترين آموزه هاي اديان معني دار بودن زندگي است دين اسلام نيز به عنوان كامل¬ترين اديان الهي و كتاب آسماني آن بيشترين توجه را در مسأله معني داري زندگي داشته و هدفدار بودن نظام آفرينش را مورد تأكيد قرار داده و مقدمه¬ي آفرينش انسان بيان مي¬كند كه با اختيارش به هدف نهايي¬اش كه همان «نزديكي به خدا» و «قرب الهي» است برسد. پايه‌هاى حيات طيبه، در قرآن كريم و روايات تبيين شده‌اند كه شناخت آنها، زمينه تحقق حيات طيبه را براي انسان فراهم مي‌كنند از جمله: ايمان،عمل صالح،استجابت دعوت خدا و رسول خدا، خردورزي و شكوفايي عقل، انذار پذير،توجه توامان به حيات دنيوي و اخروي، زندگي با ديگران نه در ديگران. انسان مؤمن در سير متعالي خويش با طي مراتب تعالي معنوي مؤيد به روحي جديد شده كه حيات طيبه پرتو آن است و منشأ آثاري بس ارزشمند براي مؤمن است و نمونه بارز آن انبيا و اوصياي الهي¬اند¬ كه برترين مصداق انسان كامل¬اند به همه ذرات عالم احاطه علمي يافته¬اند و همه حقايق در منظر آنهاست. بنابراين حيات طيبه فرع بر معناداري زندگي و معناداري زندگي فرع بر هدفداري زندگي است و هدفداري زندگي متفرع بر هدفداري خلقت است و داراي آثار فردي كه مربوط به آخرت انسان مي¬شود از جمله:حسن عاقبت، دخول در رحمت الهي،اخلاق فردي، افزايش علم و دانش ، قول ثابت؛و آثار دنيوي چون:آرامش،آزادي فردي،سبك، مسئوليت پذيري؛و آثار اجتماعي:اخلاق اجتماعي و آزادي اجتماعي است.