پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

الكل ، عنصر شيميايي آلي است كه در قرن سوم هجري توسط محمد زكرياي رازي پس از تقطير شراب به دست آمد . كشف اين ماده آلي كمك بزرگي به علم نمود ؛ چرا كه الكل پس از كشف در شمار گروه مهمي از تركيبات شيميايي قرار گرفت و در واكنش هاي بسيار زيادي شركت داده شد ، به طوريكه بسياري از تركيبات شيميايي از الكل به دست مي آيد . به طور نمونه هم اكنون الكل در صنعت داروسازي و پزشكي از اهميت فوق العاده اي برخوردار شده است . از الكل ها در ساخت داروهاي مسكن و شربت هاي خواب آور استفاده مي شود و حتي به عنوان ماده اي زداينده و ضد عفوني كننده در بيمارستان ها مورد استفاده قرار مي گيرد . براي تهيه مواد اوليه در صنعت به عنوان حلال يا نگهدارنده برخي داروها مثل دهان شويه ها و داروهاي تقويت موي سر ، ادكلن ها ، مواد آرايشي ، شربت ها و عصاره هاي گياهي به كار مي رود و همچنين در آزمايشگاه هاي اندام شناسي جهت نگهداري اعضاي بدن و حتي ساير موجودات كاربرد گسترده اي يافته است . با اين گستردگي كاربرد و استفاده از اين ماده آلي و حياتي كه روز به روز استفاده و بهره گيري از آن در حال گسترش است ، ابتدا بايد الكل از لحاظ علمي به طرز دقيق و شايسته اي مورد بررسي دقيق قرار گرفته و پس از آن بايد ديد سرچشمه هاي اجتهادي اسلام عزيز ، يعني كتاب و سنت ، چه موضعي در خصوص به كارگيري اين ماده دارند ؛ به علت اينكه الكل به تازگي در زندگي انسان راه يافته و كاربردهاي آن روز افزون شده است طبيعتاً در منابع فقهي به طور مستقيم در خصوص الكل بحثي وارد نشده است ، چراكه در زمان تشريع هنوز اين ماده شيميايي كشف نشده بود ، لكن بايد به دليل مسكر بودن خمر كه وجه مشترك ميان الكل مورد بحث در اين رساله پژوهشي و خمر است ، با دقت نظر در مباحث فقهي حول مبحث خمر جستجو كرده و حكم استفاده از خمر در موارد گوناون را مورد بررسي و مداقه قرار دهيم