پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از تمايلات و استعدادهاي دروني انسان ميل و نياز به سرور، بهجت و لذت در زندگي است. اضطراب‌هاي فكري و تنش‌هاي رواني از مشكلات جدي انسان عصر تكنولوژي و ارتباطات است كه منجر به كاهش احساس شادي در وي شده است. پژوهش حاضر، يك مطالعه كتابخانه‌اي با شيوه توصيفي-تحليلي است كه به تبيين مصاديق شادكامي از منظر قرآن، مي‌پردازد. شادي در قرآن با الفاظ مختلفي چون :فرح، مرح، بطر، نضره، سرور، فكه و... آمده كه گرچه به نظر داراي معناي واحدي هستند اما تفاوتهاي قابل توجهي با هم دارند.آيات قرآن درباره شادي دو دسته‌اند؛ دسته‌اي از آيات مؤمنين را دعوت به شادي كرده‌اند وآن شادي توأم با اهداف الهي و انساني است يعني شادي‌هاي ممدوح و دسته‌ي ديگر شادي را نكوهش مي‌كنندوآن شادي‌هاي بيهوده و عبث است يعني شادي‌هاي مذموم. اما انواع شادي‌هاي ممدوح دو دسته اند: شادي‌هاي حاصل از باورها واعتقادات صحيح كه شامل :خدا باوري (توحيد) ،بينش روشن از زندگي دنيوي واعتقاد به سراي آخرت است و شادي‌هاي حاصل از رفتارهاي خداپسندانه كه شامل :عبادت،صبر، شهادت‌طلبي، انفاق و ايثار، اعمال نيك و صالح، خدمت بي منت، اخلاص در ايمان و عمل، لذت‌هاي حلال دنيوي، امداد الهي، باران و...است . اما شادي‌هاي مذموم نيز گاهي حاصل باور نادرست شادي به هر قيمتي،است كه انسان آفريده شده تا از دنيا بهره ببرد وبا شادي زندگي كند نه اينكه در بند قيود دست و پاگير مذهبي باشد و مدام به فكر بهشت وجهنم، و گاهي حاصل رفتارهاي ناشايست براي مومنان كه شامل : شادي تمسخرآميز، شادي به زشتي¬ها، شادي به فرقه‏گرايي در دين، شادي در برابر افراد محزون، شادي خنداندن مردم با دروغ، شادي مجالس خوش‏گذراني ناروا، شادي مخالفت از دستورات پيامبر ـ‌صَلَّي‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم ـ، شادي به مال و ثروت و رفاه دنيا، شادي به نفاق و...مي شود.