پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده وجود تعارض در ميان جوامع و اعصارمختلف از موارد اجتناب ناپذير است. تعارض به عنوان فرايندي كه فرد يا گروه به آن دچار مي¬شوند، مي¬تواند در درون فرد يا درون گروه و يا ميان افراد و ميان گروهها با يكديگر رخ دهد. با اينكه تعارض در مواردي باعث رقابت و پيشرفت خواهد شد اما در برخي موارد پيامدهاي مخرب و منفي نيز خواهد داشت. در زمان امام رضا(ع) نيز در ابعاد سياسي اجتماعي و اعتقادي فرهنگي شاهد بروز تعارضهايي در ميان جامعه و حتي درون خاندان امام رضا(ع) هستيم.از اينرو سيره امام رضا(ع) را در رويارويي با اين تعارضات در زمان پيش و پس از ولايتعهدي مورد كند وكاو قرار داديم.طبق اين بررسي دريافتيم كه امام رضا(ع) همواره در پي پيشگيري از بروز هر گونه تعارض در جامعه و خاندانشان ازطريق تبيين مساله امامت و اعلام عدم مشروعيت حكومت وعدم همكاري با آن، بودند. حضرت در زمان بروز تعارض¬هاي سياسي اجتماعي موجود، با عدم شركت در قيامها و همچنين رفق و مدارا با افراد خاندان و گرهگشايي از مشكلات آنها به رويارويي با تعارضات پرداختند و راهكارهايشان درمواجهه با تعارضهاي فرهنگي اعتقادي؛ معرفي شيعه واقعي، امر به معروف و نهي از منكر، نخبه پروري، مبارزه با مبناي فكري نادرست و در پي آن تصحيح عقايد، گفتگو و مذاكره و يا طرد افراد فرقه¬هاي منحرف بود. واژگان كليدي: سيره، تعارض، خاندان، امام رضا(ع)