پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

278 كلمه مهمترين عامل اجتماعي شدن در زندگي هر انسان، تجارب دوران كودكي وي در محيط خانواده است. كودكان در جريان اجتماعي شدن، عواطف مختلفي از قبيل مهر، محبت، فداكاري، گذشت، حسادت، كينه و خشم و.. . را در كنار والدين، خواهران و برادران خود تجربه مي‌كند. اعضاي خانواده به حدي به هم وابسته اند كه هر نوع مشكل يا مسئله يك عضو خانواده به طور مستقيم بر زندگي ساير اعضاي خانواده تاثير مي‌گذارد. خانواده اولين و مهمترين محيطي است كه كودك در ان از كيفيت روابط انساني آگاهي پيدا مي‌كند. به اعتقاد اكثر روانشناسان تجارب سالهاي اوليه دوران كودكي كه معمولاً درخانواده پي¬ريزي مي‌شود. سازنده زيربناي شخصيت ورفتارهاي بعدي كودك است. هدف از تربيت ديني، حضور قرآن و سيره معصومين(ع) در متن زندگي دانش آموزان است. ما با تعليم مسائل ديني و با روش هاي مطلوب و خاص مي توانيم در دانش آموزان درك و شعور ديني ايجاد كنيم. اگر تلاش همه ما بر اين باشد كه از طريق روح حاكم برتمامي برنامه هاي رسمي و غيررسمي (فوق برنامه و مكمل) تربيت، تزكيه و تاديب صورت گيرد و مفاهيم نظري به صورت «رفتار ديني» درآيد، مي توانيم ادعا كنيم كه تربيت ديني تا حد زيادي تحقق پيدا كرده است. بدين منظور در اين تحقيق ما برآنيم كه ناهنجاريهاي تربيتي كودكان درخانواده از منظر قرآن و روايات مورد بحث و بررسي قرار دهيم. اين تحقيق به روش كتابخانه اي – اسنادي انجام شده است. كه در سه بخش : كليات و مفهوم شناسي تحقيق، ويژگي هاي تربيت اسلامي و روش هاي آسيب¬زا در جامعه ، راهكارهاي مواجهه با ناهنجاري هاي تربيتي از ديدگاه قرآن و احاديث تنظيم شده است. كليد واژه: تربيت. تربيت ديني، اصول تربيتي، ناهنجاريهاي تربيتي، نظام تعليم تربيت