پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

موضوع اهانت به مقدسات از ديرباز در طول تاريخ در برابر دعوت پيامبران الهي بوده؛ و تا امروز هم دشمنان به هر وسيله در قالب گفتار يا كردار به توهين و استهزاء دين مي‌پردازند. همه علما، اتفاق‌نظر بر حرمت اهانت به مقدساتي چون خدا، فرشتگان، انبيا، پيامبر اكرم، قرآن و... دارند. آزادي ﺑﯿﺎن در زﻣﺮه ﺣﻘﻮق ﻓﻄﺮي و ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺳﻠﺒﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﮐﺜﺮ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺸﺮي به‌عنوان ﺟﻮﻫﺮه ﮐﺮاﻣﺖ اﻧﺴﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ مي‌شود. زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻗﯿﺪﻫﺎﯾﯽ را ﺑﺮ آن ﺗﺤﻤﯿﻞ مي‌كند تا اولاً اعمال و انتفاع آزادى يك فرد، موجب تجاوز به آزادى ديگران يا مانع انتفاع آنان از آزادى نگردد. ثانياً آزادي بيان بعضي ضوابط و شرايط و محدوده‌هايي داشته باشدكه مصالح نوعي و عمومي آن را ايجاب مي‌نمايد. اين تحقيق مشتمل برچهار فصل است. آزادي بيان به اين معنا نيست كه هركس هرچه را صلاح‌ديد در جامعه مطرح كند، اعم از اينكه به حال جامعه مفيد باشد يا مضر و يا سبب گمراهي و فساد اخلاق و فتنه و آشوب شود. به نظر مي‌رسد هرگاه اهانت به مقدسات با مفاهيم صريح در مجامع عمومي نشر يابد، داراي مجازات است كه به تناسب مباحث حقوقي نيز بيان شده است و به شبهات مربوط به موضوع جواب داده شده است. آنچه از منابع احكام مثل آيات قرآن كريم، روايات، .. به دست مي‌آيد اين است كه آزادي عقيده و بيان در اسلام ازمسلّمات است و مشروط به شروطي است ازجمله اين‌كه اضلال گري به دنبال نداشته باشد و موجب توهين به مقدسات ديگران نشود و موجب سوءاستفاده از مقدسات ديني نشود؛ زيرا آزادي اصل نظر و بيان فكر و عقيده غير از فريب مردم و دروغ و سوءاستفاده از عقايد و مقدسات ديگران است.