پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

آداب معاشرت در روابط خانوادگي عبارت است از بايد و نبايدهائي كه راجع به روابط خانوادگي، فقهاي اماميه در لابه لاي كتب فقهي از ادله شرعيه استنباط نموده و بيان فرموده¬اند. روابط خانوادگي يكي از مهم‌ترين انواع روابط بين فردي است. در خانواده مسئله همزيستي مطرح است و اين همزيستي از يك سو بين زن و شوهر است، از سوي ديگر بين والدين و فرزندان، كه بر اساس ضوابطي مورد توجه تعاليم اسلام قرارگرفته است. بنياد جامعه اسلامي بر خانواده و نقش آن نهاده شده است. از اين رو، به خانواده، به عنوان مركز توجه احكام، حقوق و آداب، اهتمام ويژه‏اى مبذول داشته و نقش و جايگاه آن را با گزاره‏ها، آموزه‏ها و دستورهاى متعدد تحكيم بخشيده است. از انجا كه روابط بين اعضاي خانواده در آموزه‌هاي ديني ما مورد توجه قرار گرفته است و فقه متكفل بخشي از آن است كه در ابواب مختلف آن نسبت به چگونگي روابط اعضاي خانواده با يكديگر حقوق و تكاليفي بيان شده است با اندكي تامل درابواب مختلف فقه مي‌توان شواهد بسياري بر اين امر يافت مانند آداب نكاح، طلاق، ارث... كه در روابط بين زوجين دستوراتي را بيان مي‌دارد. يا باب ارث، نسب، حضانت، نفقه... كه در روابط بين والدين با فرزندان دستوراتي را بيان مي‌نمايد. پژوهش حاضر در صدد است با نگاهي به ابواب مختلف فقه، آداب معاشرت در روابط خانوادگي را از نظر فقه اماميه را بررسي نمايد تا در جهت بهبود روابط خانوادگي و تحكيم خانواده قدمي برداشته باشد.