پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

آدمي متشكل از جسم و روح مي باشد. قلب وي گاه به شخص و يا چيزي مايل بوده و به آن انس دارد و گاه نسبت به شخص يا چيزي احساس تنفر مي كند. حب و بغض در مورد خداوند نيز صدق مي كند؛ يعني برخي افراد هستند كه مورد حب خدا قرار گرفته و از نعمات و بركات خاصه وي در دنيا و آخرت بهره مند مي گردند. در مقابل برخي از افراد مورد بغض خدا قرار مي گيرند؛ به اين معنا كه خداوند ايشان را به عذاب گرفتار كرده و به خاطر اعمال ناپسندشان، مجازات مي نمايد. اين نتيجه حب و بغض خداوند به انسان است. البته حب و بغض الهي بر اساس ملاك و معيارهايي صورت مي پذيرد؛ همچنان كه حب و بغض انسان نيز داراي معيارها و ملاك هايي است. قرآن كريم نيز در رابطه با مبحث حب و بغض و محبوبين و مبغوضين نزد خدا و انسان سخن گفته است. برخي از آيات به طور مستقيم اين مسئله را مطرح كرده اند و برخي ديگر به طور غير مستقيم به آن اشاره دارند. در مجموع اين آيات شريفه، مسئله حب و بغض به طور كامل تبيين مي شود؛ يعني مشخص مي شود كه خداوند به چه كساني حب داشته و دوستي خود را از چه كساني دريغ مي دارد. همچنين انسان به خودي خود دوستدار چه افرادي است و چه افرادي را دشمن داشته و از آنان دوري كرده و بيزار است. همچنين اين مسئله تبيين مي شود كه انسان نسبت به چه اموري حب دارد و از چه اموري بيزار است. البته آنچه در اين رساله در رابطه با حب و بغض مطرح مي شود، حب و بغض پسنديده است؛ همچنين امكان دارد كه موارد ديگري نيز از بطن آيات نوراني كلام وحي برداشت و دريافت گردد كه از ديد اين تحقيق پنهان مانده است