پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

جرم انگاري بدحجابي به معناي بررسي عناصر جرم و قوانين تصويب شده عليه ناهنجاري بدحجابي است. با توجه به آيات و روايات منظور از حجاب ، همان پوشش اسلامي به هدف پوشانيدن تمامي بدن زن مسلمان و برجستگي هاي آن به جز گردي صورت و دست ها از مچ به پايين، توام با رفتار و گفتاري است كه منجر به خودنمايي و جلب نظر نامحرم نگردد. در مقابل بدحجابي به گونه¬اي است كه وضع ظاهري يك زن خارج از اين چهارچوب بوده و نوع رفتار ارتباطي او در اجتماع توجه نامحرمان را به خود جلب نمايد. بدحجاب فقط كسي نيست كه حد واجب حجاب شرعي را رعايت نمي كند؛ بلكه وضع ظاهرش، نوع رفتارش با مردان، نوع سخن گفتنش، نوع راه رفتنش، و در يك كلام نوع رفتار ارتباطي او در اجتماع توجه نامحرمان را به خود جلب نمايد. اين مفهوم شامل گروه زنان مي¬باشد ولو به طور ضمني اشاراتي به مردان هم دارد. مستنداتي مانند ادله تعزيرات ،ولايت حكومت بر شؤونات مردم و ادله نهي از منكر و ... بر جواز دخالت حكومت در مقابله با بي¬حجابي دلالت دارد. از آن¬جا كه بي¬حجابي بر اساس منابع فقهي كتاب،سنت،عقل و اجماع حرام و بر پايه اصولي همچون قاعده حفظ نظام ، دفع ضرر محتمل و نيز اصل كرامت ، نظم عمومي و اصل استحكام خانواده مغاير با هنجارهاي اجتماعي-ديني است ، بنابر قانون مجازات اسلامي و آيين دادرسي ايران كه برخاسته ازهمين شرع مقدس است ، بدحجابي جرمي مشهود در حوزه جرائم عمومي بوده،درضمن قانون رسيدگي به تخلفات و مجازات فروشندگان و قانون راهكارهاي اجرايي گسترش فرهنگ عفاف و حجاب موارد قانوني مقابله با آن آمده¬است.