پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

آبزيان به چهار گونه ي حشرات، گياهان، ماهي ها و جانوران تقسيم مي شوند. تغذيه ي آبزيان در فقه داراي احكامي است كه اين احكام ،تكليف انسان ها را در ارتباط با آنان مشخص مي كند . اين پژوهش با عنوان (بررسي فقهي تغذيه از آبزيان در مذاهب خمسه )به بررسي حليت و حرمت آبزيان ،مباني و ادله تغذيه از آبزيان و روش هاي صيد آنان مي پردازد. نتايج حاصل از اين پژوهش عبارتند از: ۱-در فقه شيعه تغذيه از آبزياني مثل ماهي با دو شرط حلال است: الف) داراي فلس باشد (فلس داراي انواعي مثل فلس لوزي، دايره اي، شانه اي، صفحه اي است.) ب) تذكيه شرعي ماهي (به صورت زنده خارج كردن از آب با دست يا وسايل سنتي و صنعتي صيد ماهي مثل صيد با گرگور ،ترال، لاين ، برق ،حظيره ، قلاب ماهي گيري و.. تغذيه از گياهان آبزي ، (به جز گياهان سمي و زيان آور ) حلال و هر گونه استفاده مباح از اين گياهان (حتي گونه هاي سمي و زيان آور آن )جايز است. تغذيه از حشرات آبزي، مانند حشرات غير آبزي به جهت اصل خبائث و يا زيان آور بودن، حرام است . ۲- در فقه اهل سنت در مورد آبزيان ميان مذاهب چها گانه اختلاف نظر وجود دارد ؛اما نقطه ي مشترك همه اين مذاهب ،حكم به حليت همه ي ماهيان و گياهان و حشرات و حيوانات دريايي است كه البته اين احكام را بر اساس عمل به ظاهر قرآن كريم و برخي از آيات بدست آورده اند