پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از مهم‌ترين اهداف آفرينش انسان، تداوم نسل بشريت، آن هم از طريق ازدواج كردن است. بنابراين؛ فلسفه‌ي اصلي ازدواج دفع شهوت نيست بلكه هدف اصلي از آن تهذيب نفس و تكامل شخصيت است و اسلام ازدواج را براي بقاي نسل و آرامش جسمي و روحي و جلوگيري از فحشا قرار داده كه باعث مشاركت در حيات مادي و معنوي مي‌شود. بنابراين امروزه با توجه به گسترش روابط ملل مختلف با يكديگر و مخصوصاً روابط كشورهاي اسلامي با ساير دُوَل بيگانه، آنچه در مسأله‌ي ازدواج اهميت پيدا كرده ازدواج با غير مسلمان است؛ چرا كه در دين مبين اسلام حكمي بر خلاف عقل و فطرت اصيل انسان‌ها وجود ندارد؛ هر آنچه پاك و براي آدميان مفيد است، حلال شناخته شده و هر آنچه ناپاك و براي بشر مضرّ است، حرام مي‌باشد. بنابراين؛ عقل مي‌تواند داور حلال‌ها و حرام‌ها در شرع مقدس اسلام ‌باشد؛ گو اين كه در بعضي موارد جزئي ممكن است فكر بشر از درك خصوصيات آن‌ها عاجز باشد. در مورد ازدواج با بيگانگان نيز چنين است؛ يعني اوّلاً: اسلام بر تصورات واهي اقوام و اديان مختلف خط بطلان كشيده و در بسياري از مواردي كه به بهانه‌ي بيگانه بودن شخص، حكم به ممنوعيت ازدواج با او داده‌اند؛ ولي اسلام، مسلمانان را در انتخاب همسر – حتي از ميان غير مسلمانان – آزاد گذاشته است؛ البته مشروط به اين كه اولاً: همسر برگزيده شده از غير مسلمانان، آلودگي ديگري نداشته باشد. و ثانياً: اوضاع و احوال اجتماعي به ضرر مسلمانان نبوده باشد؛ يعني فرد مسلماني كه با غير مسلمان ازدواج مي‌كند جامعه اسلامي از اين ناحيه دچار مشكلات نشود و آسيب نبيند.