پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده: حضانت به معناي سرپرستي بر طفل و نگهداري و تربيت اوست.فرزند هر خانواده ميوه و ثمره آن خانواده است. اولين سرپرست و معلم فرزندان،پدر و مادر مي باشند كه هر دو وظيفه رشد و تكامل فرزند را بر عهده دارند. به اينگونه حمايت هايي كه براي كودك انجام مي گيرد حضانت مي گويند. زماني كه پدر و مادر كودك از هم جدا مي شوند مسأله حضانت و اولويت هر يك از آنها براي نگهداري و سرپرستي فرزند مطرح مي گردد.لذا نياز به پرداختن به مسئله حضانت بسيار ضروري است. حضانت يا نگهداري كودك از موضوع هاي بحث انگيز حقوقي و فقهي بوده است. از يك طرف مصالح روحي و جسمي كودك مد نظر است و از طرفي حقوق و تكاليف هر يك از والدين بايد مورد توجه قرار گيرد.لذا با انجام پژوهشهايي در اين زمينه مشخص مي شود كه سرپرستي كودكان با كيست و چه كساني در نگهداري انها صلاحيت دارند.با وجود مطالعات گسترده پيرامون آن از سوي فقها و حقوق دانان هنوز مسائلي از آن ناشناخته مانده است و اين مسئله دركنوانسيون حقوق كودك كه از مهمترين اسناد حقوق بشر مي باشد مطرح گرديده و همه عقلاء جهان نيز بر آن وحدت نظر دارند كه فرد يا افرادي وظيفه و مسئوليت نگهداري و حضانت او را بر عهده داشته باشند و اين حكم عقل مورد تاييد و تاكيد قانونگذار اسلام بوده ودر برخي موارد با اسناد حقوق بشر اشتراك داشته و در برخي موارد مفترق مي باشد.اين پژوهش بر خلاف پژوهش هاي ديگر به بررسي تطبيقي حضانت در فقه اماميه و اسناد حقوق بشر پرداخته و از روش توصيفي،تحليلي مي باشد كه جمع آوري و دسته بندي اطلاعات در آن به روش اسنادي يعني بررسي كتب فقهي و روايي و حقوقي و...و از كتابخانه هاي مختلفي از جمله:كتابخانه دانشگاه تهران،دانشگاه علوم حديث،دانشگاه امام صادق(عليه السلام)و...استفاده گرديده است. كليدواژه: فقه، حقوق، حضانت، طفل، والدين، حق، تكليف،اسناد حقوق بشر