مطالعه تطبیقی خودآگاهی از منظر قرآن کریم، روایات و روانشناسی
چكيده
مسئله‌ي بحران هويّت، نقش بسزايي در عدم سلامت رواني افراد دارد. توجه خاص قرآن كريم به مقوله‌ي درمان نفس، تزكيه‌ي روح و ويژگي‌هاي انسان خودآگاه، و توصيه‌هاي كاربردي و عملي ائمه معصومين عليهم‌السلام نيز مكمل مضامين آلي قرآن مي‌باشد.
مطالعات تطبيقي و عرضه‌ي يافته‌هاي نوين و تحقيقات بشري به قرآن كريم و روايات، در جهت يافتن صحت و سقم مطالعات روان‌شناختي و به جهت زدودن خلاء‌هاي احتمالي موجود در روان‌شناسي فرضيه‌ي اصلي اين پژوهش مي‌باشد كه با محوريت مطالعات ديني انجام پذيرفته‌است. اين پژوهش با روش توصيفي و در برخي موارد علّي، با ابزار كتابخانه‌اي به بررسي مسئله‌ي پيش رو پرداخته است.
دست‌آورد مطالعات تطبيقي بيان‌گر اين است كه علم روان‌شناسي مفهوم خودآگاهي را محدود به درمان بيماري و يا حداكثر پيشگيري از آن مي‌شمارد و اين در حالي است كه اسلام دامنه‌ي حيات را گسترده‌تر از اين حيات مادي دانسته و با برنامه‌ريزي، هدف گذاري، ارائه‌ي راه‌‌حل مناسب در بحران‌ها، شناخت موانع موجود و معرفي آن و بسياري موارد ديگر، در جهت سعادت‌مندي انسان و رضايت و خوشنودي وي، براي اين جهان و هم براي آخرت وي، برنامه‌هاي منسجم و مدوّني را بيان نموده است و از روان‌شناسي به عنوان ابزاري براي دست يابي به آموزه‌هاي حقيقي قرآن و روايت‌ها و استفاده از آن در زندگي واقعي مي‌توان بهره گرفت. شناخت مقدّمات نظري چون شناخت استعدادها و نقص‌ها، و شناخت مقدّمات عملي چون خودسازي و تزكيه از راه‌‌هاي خودآگاهي و كوچك شمردن‌خود، فراموشي‌خود، خودباختگي، اعتماد به ظن(عدم يقين)، محرك هاي بيروني از موانع آن است. و آثاري چون خودشناسي، خداشناسي، اعتدال دروني، ظهور استعدادهاي بالقوه، مسئوليت پذيري، قانون پذيري را به همراه دارد.
كليد واژه‌ها: قرآن كريم، روايت‌ها، روان شناسي، خودآگاهي، مهارت‌هاي زندگي، نفس، مطالعه‌ي تطبيقي.
- : سطح3
- : تفسير و علوم قرآن
- : تهران
- : ري
- : حضرت‌عبدالعظيم«ع»
