معاونت پژوهشی حوزه ام الائمه در آموزش نویسندگی به طلاب بیان میدارد:
نوشتن و نویسندگیبیانی از زبان، که در یک نگارش متن از راهِ بکارگیری مجموعه‌ای از علائم و نمادها (شناخته شده به عنوان یک سیستم نوشتاری) انجام می‌گیرد و این از تصویر، مانند غارنویسی و نقاشی، و ضبط زبان از طریق یک رسانه غیرمتنی مانند صدا نوار مغناطیسی متمایز است.
نویسندهکسی است که با استفاده از کلمات در سبک‌های گوناگون برای ارتباطِ ایده‌ها می‌نویسند. نویسندگان شکل‌های گوناگون هنری و ادبی تولید می‌کنند؛ نوشتن خلاق مانند رمان، داستان کوتاه، شعر، نمایشنامه، مقالات، اخبار، فیلمنامه، و یا مقالات.
نوشتنیا نگارش کنشی است که انسان به‌وسیله آن اندیشه‌هایش را به تصویر می‌کشد. با اختراعِ نوشتن، گام بزرگی در تمدنبشری برداشته شد. نوشتن همچنین عملی است که به کمکِ آن می‌توان اطلاعات و اندیشه‌ها را تحلیل، بررسی و بازبینی کرد. نگارش می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای استدلال و استنتاج و ابهام‌زدایی به‌کار رود.
نوشتن دو کارکردِ ویژه دارد: ثبت اطلاعات و نشر اطلاعات. کارکردِ عمده سخن‌گفتن، نشر اطلاعات و برقراری ارتباط با دیگران است؛ اما دلیلِ ابتداییِ نوشتن، ترسِ انسان از فراموشی و نیاز به ثبتِ وقایع و دانسته‌ها بوده‌است که با آن می توان میفاهیم و مجازی برای انتقال اطلاعات به بیانی دیگر نوشتن یا نگارش نوعی رسانه اندیشه ها را بیان میکند.
