سرکار خانم قلمکاریان از شاگردان بانو همایونی در جمع طلاب با اشاره به شخصیت علمی بانو مجتهد امین (ره) گفت:این بانوی اندیشمند و عارف با پشتکار و تلاشی بی نظیر به تحصیل صرف، نحو، بلاغت، تفسیر، علم حدیث، فقه، اصول، فلسفه و عرفان می پردازد و با وجود مشکلات متعددی که در فضای حاکم بر آن زمان بود در سن چهل سالگی مرتبت و تسلط علمی ایشان مورد تأیید علماء و مراجع تقلید وقت قرار گرفته و به دریافت درجه اجتهاد و روایت نائل می گردد.
قلمکاریان بیان کرد: نکته در خور توجه اینجاست که بانو امین علی رغم مسؤولیت های اجتماعی که بر دوش خویش احساس می نمود کمتر از خانه خارج می شده و برنامه تحصیل و تعلیم ایشان در منزل مهیا می شد به گونه ای که در خلال مطالعه مستمر و نوشتن کتاب های مختلف در منزل در صورت لزوم، با علماء هم مباحثاتی داشت. حتی زمانی که اسلام از جهاتی در معرض خطر واقع شده بود دعوت کانون اسلام را برای سخنرانی پذیرفته و جلسات را به طور هفتگی برگزار نمود. توصیه این حکیم الهی به خانم‌هایی که قصد ادامه تحصیل داشتند چنین بود که مشکلات دوران تحصیل را تحمل کنند و درس را ادامه دهند زیرا کمبود افراد متعهد و آگاه در بسیاری جوامع به خوبی حس می شود. کتابهایی که ایشان تالیف نمودند به ترتیب کتاب‌های: محزن اللئالی، سیر و سلوک، معاد، روش خوشبختی، اخلاق و سرانجام به تألیف تفاسیر (تفسیر محزن العرفان) پرداخت.
وی در ادامه بیان کرد: النفحات الرحمانیه، کتابی است در موضوع واردات قلبی و خاطراتی که مؤلف در سلوک الی اللّه به واسطه فیض حق درمی‌یابد و به پیروی از یکی از آیات شریفه قرآن به چهار مطلب اشاره نموده است: اولاً اطاعت از قول خدای تعالی: «وَ امّا بنعمةِ رَبِّکَ فَحَدِّث»؛ ولیکن به نعمت پروردگارت سخن گو.ثانیاً اعلام افزونی نعمت از جانب خدا بر بنده مشروط به شکرگزاری به درگه احدیت؛ چرا که اظهار فضل خدا و رحمتش نوعی تشکر است.«لَئِنْ شَکَرتُمْ لاَزَیَدَنَّکُمْ» ثالثا اعلام آیه شریفه «وَلاتیأسوا مِنْ رَوحِ اللّه ِاِنَّهُ لاَیَیْاَسُ مِنْ رَوحِ اللّه ِاِلاّ القَومُ الکافرون» مبنی بر بیدار باش مردم در مضاجع جهل و غفلت آن هم به بهانه عدم توانایی بر معرفت و شناخت خدای قادر و متعال. رابعاً تشویق مردم به عبادت خداوند و حریص بودن بر طلب نیکی ها با توجه به آیه «وَ اَنْ لَیْسَ لِلاِنسانِ اِلاّ ما سَعی.»
خانم قلمکاریان در پایان با توجه به «وصیتنامه» این بانوی شریف که سراسر از حدیث نبوی و دعوت به جاده مستقیم حق و پرهیزکاری و... است، گفت: همه خواهران مؤمن خود را به پرهیزکاری فرامی‌خواند و این که در هیچ حال اعم از آسایش و تندرستی، سختی و مرض، در نعمت و تنگدستی، در عافیت و آفت زدگی و در فقر و بی نیازی... نبایستی از یاد خدا غفلت نمود و با قلب و زبان همیشه به یاد او بود. همچنین انسان‌ها را به فراگرفتن دانش توأم با تقوا فرامی‌خواند. از دیدگاه وی، دانشی که به کسب و نظر حاصل می شود علم رسمی است و نور و ضیائی از آن حاصل نمی شود. ایشان راه شناخت خدا و کسب رضای او را منحصر به پیروی از فرستاده او حضرت محمد صلی الله علیه و آله و محبت نزدیکان و یارانش می داند که: «بِنا عُرِفَ اللّه ُو بِنا عُبِدَاللّه، لَوْلا نا ما عُرِفَ اللّه»
نیز مخالفت با تمایلات نفس، اصلاح امور مسلمین، احسان نسبت به همنوعان، شکستن شهوات نفسانی در اثر ریاضت و زحمت و... تماما دال بر نصایح مشفقانه این مرحومه بزرگوار نسبت به بندگان خدا در امر احیای حدود الهی است. چه در اغلب وصیتنامه ها معمولاً سفارشاتی راجع به ارث و میراث و رسیدن حق هر صاحب حقی به مال خویش از سوی متوفی نسبت به بستگان می شود. لکن وصیتنامه این عالمه جلیله برای اعتصام به ریسمان محکم الهی و احیاء ارزش های اسلامی، آن هم برای تمامی افراد اجتماع می باشد نظیر متن وصیتنامه الهی ـ سیاسی امام راحل خمینی کبیر(ره) و بدین لحاظ این قبیل وصیتنامه ها سرمشق و الگوی تمام عیاری برای سعادت همه ما انسانهاست تا برحسب مقتضیات خویش از آن ها برای نیل به سر منزل مقصود ره توشه ها برگیریم.
