پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

خانم رزم آرا در ابتدا بحث را اینگونه آغاز نمودند : فعالیت های اجتماعی شامل تمام کارهای جمعی ، NGO،هیئت های مذهبی ،خیریه ها و..می­شود.و از آنجا که انسان موجودی اجتماعی است لذا برای داشتن زندگی با نشاط می­بایست در بسیاری از امور با دیگران تشریک مساعی کند .در واقع این مشارکت های اجتماعی یک سرمایه اجتماعی برای پیشرفت جامعه محسوب می­گردد.اما بحث امروز بر این است زنان به عنوان نیمی از اعضای جامعه که در این اجتماع فعالیت دارند و از سوی دیگر در خانواده که کوچکترین و اولین اجتماع انسانی است آیا فعالیت زنان باعث بیشتر شدن آرامش در خانواده می­شود یا اینکه مخل آرامش است ؟

در ادامه خانم علی محمدی به عنوان ارائه دهنده و موافق اینطور شروع کردند:از آنجا که در نزد خداوند زن بودن و یا مرد بودن ملاک نیست و معیار قرب الهی تقواست «ان اکرمکم عندالله اتقاکم» و همچنین زن و مرد در انساتنیت با یکدیگر برابرند ، و از آنجائیکه انسان مدنی الطبع است پس به اقتضای ذاتش گریزی از اجتماعی بودن ندارد و بسیاری از استعدادهای بالقوه زنان در همین فعالیت­هاست که به فعلیت در می­آید که این باعث توانمندتر شدن زن در حل مسائل چه در اجتماع و چه خانواده می­گردد، از سوی دیگر در بسیاری از فعالیت­های اجتماعی این زنان هستند که پیشرو هستند و اقتضای ویژگی زنانگی باعث موفقیت آن فعالیت می­شود اموری مثل مشاوره دادن به زنان بی سرپرست یا مهربانی به کودکان یتیم و یا خیلی از امور فرهنگی و این نکته را باید توجه داشته باشیم اینگونه فعالیت­ها به زنان اعتماد به نفس می­دهد و خود این اعتماد به نفس باعث پیشگیری از خیلی آسی­­ب ها در درون خانواده می­شود.

در ادمه خانم رزم­آرا گفتند:در طول تاریخ زنان به عنوان عامل انحطاط و سقوط یاد شده است لذا وقتی تاریخ را می­خوانیم و حتی همین عصر حاضر متوجه می­شویم تمام امور بر روی زنان بوده است ،مثلا درامور سیاسی وقتی به سرانجام می­رسد که زنان دخالت کنند حال چه بصورت مستقیم و چه در پشت صحنه با فعال کردن خانواده،و زنان خودشان نیمی از جامعه هستند و نیم دیگر جامعه را نیز تربیت می­کنند پس نقش پررنگی در جامعه دارند شاید بتوان گفت حتی پررنگ تر از مردان ؛حال بحث در این است آیا این صحبت­ها مجوز برای حضور زنان در جامعه و انجام فعالیت­های اجتماعی بدون هیچ شرطی می­شود ؟

خانم کثیریان به عنوان ناقد کرسی اینگونه جواب دادند:یکی از دلایلی که مردان زنان را وارد جامعه کردند منفعت بردن از حضور و فعالیت آنان بوده است ،چون زنان نیروهایی ارزان قیمت و پرتلاش بودند ، آنان روی احساسات زنان کار کردند و به بهانه استقلال زنان از آنان سوئ استفاده کردند و باعث بسیاری از طلاق ها و فرو پاشی زندگی ها شدند. ما به عنوان زن مسلمان الگوی خود را حضرت زهرا(س) میدانیم ، وقتی سیره آن حضرت را بررسی می کنیم متوجه می شویم تنها در زمانهایی خاص و در دفاع از امام زمانشان وارد جامعه شدند یا حضرت زینب همینطور ،با توجه به اینکه دشمن تمام تلاشش بر روی زنان ماست و با هدف از بین بردن نهاد خانواده سعی دارد به هر طریقی زنان را وارد اجتماع کرده و همانطور که امروزه شاهدیم دختران دیگر تن به ازدواج نمی دهند و یا به خاطر اینکه فعالیتهایشان محدود نشود یا فرزندآوری ندارند یا نهایتا یک فرزند که این خود عاملی بزرگ در از دست رفتن خانواده هاست و از سوی دیگر ابتذالی که در جامعه شاهدیم خود تهدید بزرگی برای خانواده هاست.

در نهایت خانم رزم­آرا اینگونه بحث را جمع نمودند،ایشان گفتند:برای فعالیت در اجتماع هر فردی چه مرد و چه زن باید آموزش ببیند و زنان ویژه­ تر ؛بی­پروا وارد شدن باعث آسیب زدن می­شود ،نکته دیگر که زنان ما باید توجه کنند ،اینکه اسلام هیچ جا زن را به عنوان نان آور خانواده نیاورده است پس این مسئولیت مردان است اما اینکه زنان علاقمند به فعالیت در اجتماع هستند باید توجه داشته باشند که این دلیل بر آسیب نداشتن نیست پس با دید باز وارد آن  فعالیت شوند و دقت کنند که این آسیب در چه حدی است و قابل جبران است یانه ؛ و اینکه زنان هیچ گاه همسر و فرزندان خود را فدای این فعالیتها نکنند که هیچ وقت قابل جبران نخواهد بود.