جلسه اول شرح تفسیر المیزان با حضور استاد حقیقی پنجم مهرماه در مدرسه علمیه فاطمیه برگزار گردید.
در ابتدای جلسه، استاد به بیان اجمالی از زندگی و شخصیت علمی علامه طباطبایی( ره) پرداختند:
ولادت در تبریز و تحصیل علوم دینی در حوزههای تبریز و سپس نجف اشرف
بهرهگیری از اساتید برجسته در فقه، اصول و بهویژه فلسفه (از جمله آقا سید علی قاضی و آقا ضیاءالدین عراقی)
ویژگی برجسته علامه در جمع میان تفسیر قرآن، فلسفه و عرفان
تأکید بر جایگاه تربیتی و معنوی علامه در کنار جایگاه علمی، که ایشان را الگویی برای عالمان معاصر ساخته است.
استاد در ادامه وارد شرح آغازین آیه «بسم الله الرحمن الرحیم» شدند :
«بسم الله» سرآغاز تمام سورههای قرآن و نشانهای از اینکه تمام اعمال و گفتار انسان باید به نام خداوند شروع شود.
«اسم» در لغت نشانه و علامت است. در اینجا «اسم الله» به معنای نشانۀ خداوند است که بندگان از طریق آن به ذات الهی توجه میکنند.
«رحمن»: رحمت گسترده و عام الهی که شامل تمام موجودات میشود، چه مؤمن و چه کافر.
«رحیم»: رحمت خاص و پایدار خداوند که ویژه بندگان مؤمن و مطیع است.
استاد تأکید کردند که این دو صفت مکمل هماند: خداوند هم رحمت عام دارد برای هدایت همه، و هم رحمت خاص برای مقربان.
استاد در پایان نکاتی عملی و اخلاقی از این آیه استخراج کردند:
آغاز هر کار با یاد خدا موجب برکت، آرامش و هدایت میشود.
توجه به رحمانیت و رحیمیت الهی به انسان امید و انگیزه میدهد، و مانع یأس میگردد.
ذکر «بسم الله» یک تمرین مداوم برای پیوند دادن زندگی روزمره به حقیقت توحید است.
