پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

حکم فقهی تجسس و تحسس والدین از فرزند به قصد تربیت می‌پردازد. تجسس که به معنای جستجوی مخفیانه است، و تحسس که به کسب اطلاع آشکار اشاره دارد، در منابع فقهی و تربیتی از موضوعات مهم در حوزه نظارت والدین بر فرزندان محسوب می‌شوند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که این دو مفهوم از نظر لغوی تفاوت ماهوی ندارند و هر دو نوعی کنجکاوی و جست‌وجو برای دریافت اطلاعات هستند. بررسی‌های فقهی نشان می‌دهد که هر دو مفهوم—تجسس و تحسس—از نظر شرعی مجاز شمرده شده‌اند، البته با رعایت اصول و ضوابط خاص است. این پژوهش به بررسی مفهوم‌شناسی تجسس و تحسس، تحلیل حکم فقهی این دو روش نظارتی، ارزیابی وظیفه والدین در تربیت فرزندان، و بررسی تعادل میان نظارت والدین و حفظ حریم خصوصی فرزندان پرداخته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که تجسس و تحسس والدین در فرایند تربیت فرزندان، به‌طورکلی مجاز بوده و مشروعیت فقهی دارند. بااین‌حال، اجرای این نظارت باید در چارچوب اصول اخلاقی و فقهی انجام شود تا علاوه بر حفظ اقتدار والدین، حقوق فردی فرزندان نیز رعایت گردد