چکیده
یکی از موضوعات مهم و تأثیر گذار در نظام اسلامی مشروعیت و مقبولیت کارگزاران نظام اسلامی است زیرا این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است به طوری که اگر مشروعیت از جانب خداوند باشد مردم وظیفه شناسایی دارند و حق انتخاب ندارند و اگر مشروعیت از جانب خداوند یا کلاً نباشد یا به صورت پشتوانه باشد مقبولیت یکی از راه های قابل اعتماد کشف مشروعیت است بنابراین پرداختن به این موضوع یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. از این رو پایان نامه حاضر می کوشد با تکیه بر روش توصیفی –تحلیلی؛ به این سؤال اساسی پاسخ دهد که مقام معظّم رهبری و مرحوم آیت اللّه مصباح یزدی(ره) مشروعیت و مقبولیت کارگزاران نظام اسلامی را در چه جایگاهی می بینند ؟ طبق فرضیه پژوهش امام خامنه ای مشروعیت را چند ساحتی می دانند ولی مرحوم علامه مباح یزدی(ره) مشروعیت را تک ساحتی می دانند. یافته های پژوهش نشان می دهد هر دو بزرگوار اعتقاد صریح به اصل ولایت فقیه دارند ولی طبق دیدگاه امام خامنه ای مشروعیت کارگزاران نظام اسلامی به خواست مردم و تنفیذ ولی فقیه بر می گردد در حالی که طبق دیدگاه مرحوم علامه مصباح یزدی مشروعیت کارگزاران نظام اسلامی فقط به تنفیذ ولی فقیه باز می گردد. از طرفی امام خامنه ای معتقدند مشروعیت و مقبولیت لازم و ملزوم هم اند و هیچ کدام به تنهایی کافی نیستند و هر دو رکن برای مشروعیت نظام اسلامی ضروری است ولی مرحوم علامه مصباح یزدی مشروعیت اصلی را از جانب خدا و از طریق ولایت فقیه تعیین می شود به عبارت دیگر ایشان ملاک اصلی مشروعیت را الهی –فقهی می دانند و مقبولیت در درجه دوّم و وابسته به رکن اصلی است و مردم باید از نظام مبتنی بر ولی فقیه حمایت کرده و آن را بپذیرند.
واژگان کلیدی: مشروعیت، مقبولیت، نظام سیاسی، نظام اسلامی، کارگزاران نظام
