به مناسبت هفته کتاب و کتابخوانی کارگاه علمی- پژوهشی با موضوع «پاراگراف نویسی» با حضور استاد طاهری در حوزه علمیه الزهرا ء «سلام الله علیها» خمینی شهر در تاریخ 23 آبان 1403 برگزار گردید.
استاد در ابتدا به تعریف پاراگراف اشاره نمود و بیان کرد: یک پاراگراف مجموعه ای از چند جمله است که یک مفهوم اصلی را شرح می دهند. به طور معمول این مفهوم اصلی در «جمله ی موضوع»(بیان می شود که اغلب نخستین جمله ی پاراگراف است و اندکی با تورفتگی نوشته می شود). دیگر جمله های پاراگراف، باید به شرح و گسترش جمله ی موضوع کمک کنند و به آن ها «جمله های پشتیبان» می گویند. برخی پاراگراف ها، یک «جمله ی نتیجه گیری» هم دارند که نظر اصلی پاراگراف را خلاصه می کند یا نکته ی مهمی را درباره ی آن یادآور می شود. این جمله به طور معمول در پایان پاراگراف می آید. نویسنده در نوشتن همه ی این جمله ها باید مفهوم واحدی را با نظم منطقی بیان کند و شرح دهد.
بنابراین پاراگرافی که سازماندهی خوبی داشته باشد، سه بخش اصلی دارد:
1. جمله ی موضوع: سخن اصلی پاراگراف و مرکز توجه آن را بیان می کند.
2. جمله های پشتیبان: با عرضه ی اطلاعات بیش تر و یا آوردن نمونه هایی، جمله ی موضوع را شرح و گسترش می دهند.
3. جمله ی نتیجه : مشخص می کند که پاراگراف به پایان رسیده و نکته ی مهمی را یادآور می شود که خواننده باید به خاطر داشته باشد
استاد در ادامه به ویژگی های پاراگراف خوب اشاره نمود از جمله اینکه:
1. پاراگراف یا بند با اندازه ی مناسب نقش مهمی در خوانایی و بررسی متن شما دارند. بنابراین بهتر است از جنبه خوانایی آغاز کنیم.
2. پاراگرافهای زیاد متنهای غیرقابل خواندن هستند و خوانندگان تمایل زیادی برای خواندن آن ندارند. تصور کنید کل مقاله فقط یک پاراگراف طولانی است! احتمالا قبل از خواندن مقدمه، صفحه را ترک خواهید کرد.
3. پاراگرافها به آنالیز متن شما به جملات کوتاه و قابل فهم کمک میکنند که باعث راحتی خوانندگان میشود. هر بار که یک پاراگراف را پایان میدهید به خوانندگان خود این فرصت را میدهید تا آرامش پیدا کنند و درباره آنچه خواندهاند فکر کنند. این واقعا به آنها کمک میکند تا کل متن را به راحتی درک کنند.
استاد در ادامه ی بحث، پاراگراف نویسی را به صورت عملی به طلاب آموزش دادند .
