در همایش « هفت شهر عشق» که در نکوداشت علامه حسن زاده آملی برگزار گردید، آیت الله رمضانی ازشاگردان علامه حسن زاده آملی ره سخنرانی نمودند. برگزیده ی سخنانِ آیت الله رمضانی :
علامه حسن زاده آملی از مصادیقِ ایام الله هستند که خُلق و خوی و کُنش و واکنشِ ایشان انسان را یادِ خداوند می اندازد .
ایشان از نوادرِ دورانِ ما بودند که حتی نگاه به او انسان را به ملکوت نزدیک می‌کرد. به معنای واقعی فانی فی الله و باقی بالله بودند .
علامه حسن زاده آملی را گاهی تهدیدِ جانی،مالی و عِرض و آبرو و...می‌کردند که ایشان می‌گفتند نه پولی دارم که دزد ببرد و نه دینی دارم که شیطان ببرد . من خودم را به خداوند فروخته ام .
مقام معظم رهبری ایشان را انسانی عالم،عارف و وارسته می‌دانستند و می فرمودند خاطرم از ایشان جمع هست که تغییر رَویه و منش نخواهد داد.
چهره های ماندگار و شخصیت‌های اینچنینی را باید معرفی کنیم تا راه و معارفِ این افراد چراغِ راهِ زندگی باشد .
علامه کمالِ انسان را رسیدن به لقا الله می دانست و این مصداق در کلام و گفتار و رفتار ایشان مشهود بود.
علم به فرموده پیامبر صلی الله علیه و آله امانت است در دستِ ما . قدرت،حیات، اراده، سمع و بَصَر و... از اماناتِ الهی است . چرا که علم، اساسِ آفرینش، ابتکار و خلاقیت است.
از منظر عرفان منشا آفرینش، عشق است . که باید گفت عشق بدونِ معرفت معنایی ندارد . عشق ثمره ای است از شجره ی معرفت . انسان می بیند، می‌فهمد ، دل میدهد ... یعنی حتی معرفت هم به علم بر می‌گردد... همه ما مدیون علم و عالم هستیم . علم به معنای انباشتن اصطلاحات نیست . منظور از علم، علمِ یار است نه علمِ بار . اگر علمِ بار باشد، انسان حمّالِ اوست . علامه صاحبِ علمِ یار بود که او را به ملکوت رساند .
