نشست بینشی پژوهشی تبیین رابطه زنجیره‌ای بین تهذیب نفس و پژوهش در حوزه علمیه با کارشناسی جناب حجة الاسلام والمسلمین دکتر جعفرزاده در روز دوشنبه ۲۹بهمن ۱۴۰۳ در مدرسه علمیه الزهراء سلام الله علیها اراک برگزار گردید. ایشان در این جلسه بیان کردند که: در مسیر طلبگی وظایفی مانند:آموزش؛پژوهش؛تبلیغ و تهذیب وجود دارد. آیا اینها جزایر مستقلی هستند یا اینکه با یکدیگر در ارتباط هستند؟در اثبات رابطه بین تهذیب و پژوهش آیاتی در باب علم ؛عالم و ویژگیهای مثبت علم وجود دارد که نشانگر این است که فضای فکری و اخلاقی و فرهنگی قرآن کاملاً علمی و تلاش برای تفکر و تدبر و تعلم است که از شاخه های آموزش و پژوهش و تهذیب است.برای کشف رابطه تهذیب با پژوهش؛ ابتدا باید تعریف دقیقی ارائه گردد.تهذیب یعنی تلاش‌های انسان در سه حیطه:, شناخت خود؛ اصلاح خود و رساندن خود به رضای الهی. ما در تمام این مراحل نیازمند به پژوهش هستیم.پژوهش یعنی مجموعه مهارتهای جستجو و کشف و ارائه حقیقت است. کار بی نظم به نتیجه نمیرسد.از این راه می‌شود عیوب خود را پیدا کرد و اصلاح نمود. رکن تهذیب نفس؛ معرفت نفس است و رکن معرفت نفس ؛ تفکر است.تا نتوانیم درست تفکر کنیم نمیتوانیم خوب سوال کنیم و رفتار خود را محاسبه و تحلیل کنیم. ما باید مهارت تبدیل مشکل به مسأله یا مهارت تبدیل مسأله به سوال را بلد باشیم وگرنه نمی توانیم خودمان را بشناسیم. مهارت پژوهش فقط متمرکز در تدوین مقاله نیست بلکه پژوهشگری یک سبکِ زندگی است.پژوهشگر اهل دقت ؛ تفکر؛ مراقبه؛ مباحثه است و برداشتهای سطحی را نمی پذیرد. باید مهارت تفکر انتقادی و خلاق را بلد بود که به خودشناسی رسید.
