ایشان در ابتدا عنوان کردند: یکی از مهمترین بحثها درباره اخلاق پژوهش، بحث درباره سرقت علمی است. سرقت علمی، یعنی نسبت دادن آثار و نوشتههای دیگران به خود. اگر نویسنده در تهیۀ اثر خویش از منبع یا منابعی استفاده کند، اما از ارجاع و استناد به منابع خودداری، یا در آن کوتاهی نماید، مرتکب سرقت علمی شده است.
وی در ادامه با افزودند: انتحال یا همان سرقت علمی در علوم انسانی بیشتر به چشم می آید زیرا با توجه به گسترش روزافزون پایگاههای اینترنتی و دسترسی آسان به انبوه اطلاعات این امر برای طلاب و دانشجویان آسانتر شده است.
آقای فاضل در ادامه با اشاره به نمونههایی از سرقت علمی در مقالات و پایان نامه های طلاب افزودند: با توجه به مدرک گرایی دانشجویان و گاهاً طلاب درگیر معظل سرقت علمی می شوند اما باید این نکته را افزود که چه به لحاظ اخلاقی و شرعی و چه به لحاظ آموزشی این مدرک دچار اختلال خواهد شد.
ایشان به ابعاد دریافت مدرک به این شیوه پرداختند و ابراز کردند: به لحاظ اخلاقی و شرعی اگر این فرد پستی را اشغال کرده و عهده دار تربیت فرزندان دیگران باشد؛ تاثیر بر روی تربیت فرزندان خواهند داشت. ضمن اینکه به لحاظ آموزشی نیز تعیین مجازاتهای قانونی برای کسانی که مرتکب رفتار غیر اخلاقی سرقت علمی میشوند، در نظر گرفته شده است.
وی تأکید کرد که از کپیبرداری مستقیم از هوش مصنوعی و ارائه آن به عنوان پاسخ خود باید پرهیز شود، زیرا این کار تعارض با اصول اخلاق حرفهای و سرقت علمی دارد. همچنین، به بخش های مختلف مقاله پرداختند و افزودند: برخلاف باور عمومی، مقدمه نیز نیاز به ارجاع دهی دارد و اصولا هر مطلبی را که از سایر منابع دریافت می کنیم باید استناد دهی کرد.
گفتنی است در پایان این نشست که به صورت آنلاین برگزار شد، پاسخ به سوالات شرکت کنندگان پیرامون اخلاق پژوهشی و آموزشی پرداختند.
