در دومین جلسه نشست های فرقهشناسی خانم فیروزی در ابتدا به معرفی فرقه حجتیه پرداخته و بیان کردند: یکی از گروه‌هایی که در بیش از نیم قرن گذشته در بحث‌های مهدویت مورد توجه بوده‌اند انجمن حجتیه می باشد. شکل گیری این گروه به دهه 1320 تا 35 در ایران برمی گردد. در دهۀ ۳۰ یک انجمن مذهبی با هدف مبارزه با بهائیت در تهران و سپس دیگر شهرها بوجود آمد. در سال ۱۳۳۲ با تلاش شیخ محمود ذاکرزاده تولایی، معروف به شیخ محمود حلبی فعالیت خود را آغاز و به تربیت نیرو برای مقابله با بهائیان و تبلیغات آنان تلاش کرد.
این انجمن پیش از انقلاب، با فرستادن نامه‌هایی برای برخی مراجع و بزرگان از جمله رهبر انقلاب فعالیت‌های خود را در این زمینه شرح می‌دادند و تاییدیه‌هایی برای خود می‌گرفتند که امروزه هم به آنها استناد می‌کنند. همچنین این انجمن معتقد بود باتوجه به تجربه تاریخی، انقلاب بدون وابستگی به غرب و شرق شکست می‌خورد؛ ولی امام خمینی در مبارزه همواره بر سیاست نه غربی و نه شرقی تاکید می‌کردند.
ایشان در ادامه گفت: اوج فعالیت آنها هم زمان با شهادت حضرت محسن، عید الزهرا، عید غدیر، میلاد امام زمان، شهادت حضرت زهرا و هفته وحدت است. اشکال اصلی انجمن حجتیه این است که مخالف هر جهادی به منظور آماده کردن جامعه برای ظهور می باشد و به این عقیده دارندکه اجازه دهید جهان را ظلم پر کند تا حضرت ظهور کنند و با هیچ ظلم و فسادی نباید مقابله کرد، در زمان شاه هم معتقد بودند وجود کاباره، مشروب فروشی، فساد و فحشا برای ظهور لازم و راهگشای ظهور است. دو چهره مشهور در آنها آیت الله میلانی و سید حسن ابطحی است که فوت کردند، اما پیروان آنها بیشتر در مشهد، تهران و مازندران فعالیت می کنند.
ایشان در پایان عنوان کردند: افکار و عقاید این انجمن شامل: 1. بزرگنمایی و جلوه دادن بهاییت به عنوان دشمن اصلی ظهور 2. عدم دخالت در امور سیاسی 3. بدعت دانستن فلسفه 4. اعتقاد به اینکه جهاد در دوران غیبت معنا ندارد، فقط باید دین خودمون رو حفظ کنیم. 5. اعتقاد به شکست قیام های قبل از ظهورو تشکیل حکومت می باشد.
و در حال حاضر فعالیت این انجمن به سه صورت است: دشمنی با اهل سنت، ادعاهای دروغین درباره با رویت امام زمان و تشکیل کلاس های مریدپروری.
