با مشارکت طلاب و کادر مدرسه علمیه نجمیه سلام الله علیها، نشستی با حضور استاد عظیمی در تاریخ 14 اسفند 1402 برگزار گردید.
در این نشست، استاد در خصوص احسان و نیکوکاری فرمودند: ترویج احسان و نیکوکاری یکی از اعمال و صفات پسندیده و دارای اجر و پاداش اخروی است.انجام کارهای خیرخواهانه شاید سختی داشته باشد اما به عمر و زندگی انسان برکت خواهد داد و باید در کار خیر تنها دنبال برکت باشیم. احسان و نیکوکاری از اموری است که در حوزه عمل اجتماعی و هنجارهای پسندیده قرار می گیرد و یکی از فضیلت های اخلاقی نیز به شمار می رود و هر کسی که از فطرت سالم برخوردار باشد زبان به ستایش و تحسین اهل احسان و نیکوکاران می گشاید.
احسان به معنای نیکوکاری و انجام عمل نیک به طور شایسته، پسندیده و بی هیچ گونه منت، تقاضا و خواهشی است؛ از این رو همه حوزه بینشی، نگرشی و گرایشی انسان را دربر می گیرد.
قرآن محسنان را کسانی دانسته که ایمان به خدا، رسول، قرآن و آخرت دارند و در کنار رسول در این راه تلاش و به دیگران نیکی می کنند و این نیکی آنان به گونه ای شایسته و کامل انجام می گیرد.
ترویج فرهنگ احسان و نیکوکاری ریشه فقر را در جامعه می سوزاند. امام صادق(ع) در اهمیت و ثواب رفع گرفتاری مؤمنین فرمود: «هر مؤمنی که گرفتاری مؤمنی را بر طرف کند، خداوند هفتاد گرفتاری دنیا و آخرت را از وی دور می‌کند.
