خانم حسینی در ابتدای جلسه به تبیین عنوان و یافته های تحقیق پرداختند و گفتند: یکی از واجبات و فروع دینی بسیار مهم فریقین نماز جماعت است. در مورد اصل وجوب نماز و شرایط آن و تکلیف بودن نماز در فریقین اتفاق نظر وجود دارد، اما در کیفیت عمل در اقامه آن به جماعت و هم در مقدمات ورود به آن در بعضی از فروع این تکلیف در نماز جماعت اهل سنت و فقهای امامیه اختلاف فقهی و مبنائی وجود دارد. امامیه، شرکت در نماز جماعت را مستحب مؤکد می‌دانند، ولی حنبلیان و برخی از حنفیان از اهل سنت، نماز جماعت را واجب عینی دانسته‌اند و از نظر گروهی از شافعیان، نماز جماعت برای مردان در غیر حال سفر، واجب کفایی است. از نظر امامیه، به جماعت خواندن نمازهای مستحب به جز نماز باران، جایز نیست. در مقابل، بیشتر فقیهان اهل سنت، به جماعت خواندنِ تمامی نمازهای مستحب مانند نماز تراویح را مجاز می‌دانند ولی از نظر فقیهان شیعه به جماعت خواندن نماز تراویح بدعت است. بنابر فقه اسلامی، امام جماعت باید عاقل، بالغ، مؤمن و عادل باشد. هم¬چنین امام جماعت باید حلال‌زاده باشد، و قرائت نمازش درست باشد. اگر همه یا برخی از مأمومان مرد باشند، امام جماعت باید مرد باشد. یکی از شرایط امام جماعت، مؤمن بودن، به معنای شیعه دوازده امامی است؛ از این رو فقیهان شیعه اقتدای مأموم شیعه به امام جماعت اهل سنت را با اتکا به روایاتی صحیح ندانسته‌‌اند؛ اما درباره اقتدا به اهل سنت در شرایط خاص، مثلا از باب تقیه، اختلاف نظر وجود دارد. پس از ارائه خانم حسینی و بیان نکاتی توسط استاد داور محترم پایان نامه ی ایشان پذیرفته شد.
