در ابتدای جلسه استاد فاضل در تعریف روحیه پژوهشگری گفت: روحیه پژوهشگری کسب کردنی نیست و به ویژگی درونی و فردی بر می گردد، باید علاقه باشد تا فرد را پایدار نگه دارد. انسان دوست دارد در موقعیتی قرار بگیرد تا فکرش درگیر شود و تا حل نکند دست بردار نیست و این روحیه در آموزش «پژوهش محور» بدست می آید.
وی به ضرورت پژوهش محور بودن آموزش اشاره کرد و گفت: اگر آموزش حوزه پژوهش محور نیست نباید منتظر ماند و تلاش را کنار گذاشت! بلکه باید هر شخص خودش اقدام کند و به صورت جهادی به این کار بپردازد و مطئمن باشد که خداوند راه را به او نشان خواهد داد. البته باید در نظر داشت که در کنار تعلیم به مراقبت و تزکیه نفس نیز بپردازد زیرا تعلیم بدون تزکیه بلای جان می شود.
ایشان افزود: یکی از ضروریات تولید متن درگیر بودن «فکر» است و متأسفانه یکی از بزرگترین آسیب هایی که طلاب و غیر طلاب به آن دچار شده اند عدم فکر است.
آقای فاضل اساس پژوهشگری را "تفکر"بیان کرد و گفت: در پژوهش بیشتر از وقت گذاشتن بر روی اجزاء مقاله، باید "فکر" کرد.روحیه پژوهشگری دارای سه مرحله ی، طرح سوال، فکر کردن به مسیری که پاسخ سوال بدست می آید و مهمترین مرحله پافشاری تا زمان رسیدن به نتیجه علمی است.
او به مشکلات و نقاط ضعف آثار علمی طلاب اشاره کرد و گفت: یکی از دلایل ضعف این آثار انتخاب سریع عنوان و موضوع اثر است که سبب می شود به همان سرعت به دنبال منابع و متن نویسی هم بروند؛ بهترین کار برای بدست آوردن یک متن علمی سودمند، فکر کردن به عنوان انتخابی و مسیری است که برای رسیدن به متن علمی، بهترین نتیجه را در بردارد.
وی بیان کرد: ابزار لازم برای زنده کردن روحیه پژوهشگری، 1. پیش مطالعه (مطالعه ی اجمالی)2.طرح سوال3.جست و جو است.
در انتها آقای فاضل در رابطه با مطالب ارائه شده آدرس کانال دکترحسن اسلامپور @Islampourرا معرفی کردند.
