پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

بصيرت دانايي صرف نيست، بلكه دانايي همراه با باور وايمان است از اين رو موجب هدايت و حركت است؛ در حالي كه علم همواره مقرون باور قلبي نبوده و در نتيجه لزوماً مايه عمل به مقتضاتش نيست. انسان بصير به دليل برخورد عميق و نگاه ژرف به مسائل از حوادث گذشته و حال براي آينده عبرت خواهد گرفت و برخي از امور و گرايش‌ها در وجود انسان مانع از بصيرت يافتن وي مي‌گردد، به گونه‌اي كه با وجود يقين به حقانيت موضوعي، آن را ناديده گرفته و چشم بصيرت خود را نسبت به آن فرو مي‌بندد. اهميت بصيرت‌آفريني از آنجايي روشن مي‌شود كه بصيرت، محور همه اعمال انسان است و عكس‌العمل‌هاي متفاوت انسان بر اساس بينش و بصيرت او شكل مي‌گيرد. هدف تحقيق حاضر، بيان نقش عالمان ديني در بصيرت‌آفريني از ديدگاه قرآن كريم با تأكيد بر تفسير تسنيم بود كه بر اساس هدف، روش تحقيق، توصيفي ـ تحليلي بوده و با استفاده از رويكرد كتابخانه‌اي و تحليل محتواي آيات قرآن كريم و تفسير تسنيم انجام مي‌شود. داده‌ها از منابع معتبر تفسيري، تاريخي و كلامي گردآوري و با روش تحليل منطقي و استنباطي تبيين مي‌گردد. يافته‌ها نشان داد نقش عالمان ديني در بصيرت‌‌آفريني كه قرآن هم به آن اشاره كرده است، قوه‌اي است در وجود انسان كه شناخت مسير حق از باطل را آسان مي‌كند. شيوه‌هاي عالمان در بصيرت‌آفريني شامل تولي و تبري، شناخت دين، شناخت قرآن و ... است. نقش عالمان ديني در برطرف نمودن موانع بصيرت-آفريني كه شامل رفع دلبستگي به دنيا، از ميان بردن لجاجت، كفر و نفاق است. قرآن كتابِ هدايت و مهم‌ترين منبع بصيرت‌آفريني و آگاهي‌آفريني است. براي بهره بردن از نور بصيرت و آگاهي قرآن بايد موانع و حجاب‌هاي فهم قرآن را از فكر و جان كنار زد.