پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

بررسي موارد اختلافي مفطرات روزه از منظر فقهاي اماميه موضوع اصلي پژوهش حاضر است. روزه‌ از نظر فقهي عملي‌ عبادي با نيتي خاص از طلوع فجر تا مغرب و امساك از مفطراتي است كه روزه را مي‌شكند. طبق نظر اكثر فقها اين مفطرات عبارتند از:خوردن و آشاميدن، دروغ بستن به خدا و پيغمبر صلّي اللّه عليه و آله و جانشينان آن حضرت عليهم السلام، رساندن غبار غليظ به حلق، فرو بردن تمام سر در آب، قي كردن، آميزش، استمناء، باقي ماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح، اماله كردن با چيزهاي روان مي‌باشد. براي سامان بخشيدن به موضوع مذكور از روش توصيف آراء و تحليل ادله موافقان و مخالفان بهره گرفته شده است. مهمترين دستاوردهاي پژوهش عبارت است از: بين فتاواي در دروغ بستن به خدا و پيامبر صلّي اللّه عليه و آله و سلّم و ائمه عليهم السلام و رساندن غبار غليظ به حلق و فرو بردن تمام سر در آب اختلاف نظر وجود دارد و با دلايل مختلف از قبيل روايات، تعارض روايات، اجماع، حرمت تكليفي، حرمت وضعي، استصحاب، نهي ارشادي، قدر متيقن و سيره متشرعه و ... حكم به مبطل يا صحت روزه داده اند. اما با توجه به نظرات اكثر فقهاي در مورد مفطرات صوم و اختلافاتي كه در اين باره دارند به نظر مي رسد كه بهتر باشد نتيجه ي بحث را بنابر احتياط بر ترك موارد مورد اختلاف بين متاخرين قرار داده شود. لذا آن چه از ظاهر دلايل فقها فهميده مي شود، دلايل قائلين به مبطل روزه نسبت به عدم مبطل آن قوي تر و معقول تر به نظر مي‌رسد از اين رو امساك از دروغ بستن به خدا و پيامبر صلّي اللّه عليه و آله و سلّم و ائمه عليهم السلام و رساندن غبار غليظ به حلق و فرو بردن تمام سر در آب بر روزه دار بهتر است.