پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

سوگند يا قسم، نوعي گواه است كه شخص بر اثبات اظهارات و گفته‌هاي دعوي خود در دادگاه يا در موارد مشابه آن، خداوند را شاهد قرار مي‌دهد و با قسم به خداوند به عنوان آخرين دليل براي رفع خصومت به كار مي‌برد. هدف از پژوهش حاضر، بيان تأثير سوگند در اثبات دعوي، حقوق ايران و لبنان است كه دربردارنده‌ي شناخت ويژگي‌ها و تأثير انواع سوگند عهدي و قضايي در اثبات دعوي است. پژوهش حاضر به مسائل، حل و فصل دعاوي و اثبات يا عدم اثبات برخي دعاوي پرداخته است و با توجه به اينكه در بين دلايل به معناي اخص نيز تقدم و تأخر وجود دارد و سوگند جز ضعيف‌ترين ادله است، بيشتر تلاش شده كه تفاوت‌ها وتشابه‌هاي انواع سوگندها و تأثير آنها در اثبات دعوا و همچنين محل اجراي آنها و شرايط سوگند و كاربرد حقوقي آن و آثار سوگند، آئين سوگند و تشريفات مربوط به اتيان انواع سوگند در حقوق ايران و لبنان را ذكر نمايد به طوري كه مشخص ‌شود كه در حقوق ايران، سوگند (قسم)، جايگاه تقريباً خارق العاده‌اي دارد و بيشتر دعاوي توسط آن در شرايطي، حل و فصل و اثبات مي‌شود. ولي اخيرأ رويه‌ي قضايي كشور لبنان، دايره بكار بردن سوگندي را كه فصل دعوي مي‌كند، تنگ‌تر كرده و بر خواهان آن لازم ديده است، هنگامي از سوگند استفاده كنند كه استفاده از روش‌هاي ديگر اثبات، براي او ممكن نباشد