پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

به تصوير كشيدن خدا هميشه در سينماي غرب موضوعي بوده است كه براساس كتب تحريف شده ي تورات و انجيل به نحو غير حقيقي بازنمايي شده است اما آنچه در سينماي مذهبي ايران رخ داده است آن است كه كمتر كسي به آن بپردازد. در اين بين مجيد مجيدي از جمله معدود هنرمندان دغدغه‌مندي است كه در دهه هفتاد به اين موضوع پرداخت و تا حدودي توانست متناسب با شرايط پس از جنگ رنگ معنوي به سينماي ايران ببخشيده و مورد استقبال مخاطبين قرار بگيرد. آنچه در اين تحقيق مورد بررسي قرار گرفت بررسي مفهوم كلامي خدا در دو فيلم بچه‌هاي آسمان و رنگ خداست كه با روش نشانه‌شناسي جان فيسك در سه سطح متني، بيامتني و فرامتني بررسي و با قواعد كلام توحيدي تطبيق داده شد. در فيلم «بچه‌هاي آسمان» خدايي معرفي مي‌شود كه طبق قاعده حسن و قبح عقلي، حكيم و عادل است و نسبت به سعي و تلاش انسان براي شناخت خدا به او پاداش داده مي‌شود؛ خدايي كه عقلاً براي عالم روز حسابي درنظر دارد و انسان حتي در اوج نداري هم به اين امر واقف و امانتدار است. در فيلم «رنگ خدا» اما طبق قواعد كلامي و همچنين برهان رحمت الهي، علاوه بر آنكه خدا را نه طبيعت بلكه متجلي در عالم معرفي مي‌كند و در عين آنكه خدا حكيم، قهار، قادر و رب است با اين حال، تمام تلاش پدر محمد براي دور نگه‌داشتن او از محل زندگي‌اش به انحاء محتلف، باز آن چيزي واقع مي‌شود كه خدا مي‌خواهد و اراده خدا را فوق اراده انساني معرفي مي‌نمايد. همچنين مشكلات و ناكامي‌هاي او را بر اساس برهان رحمت الهي، عامل رشد و كمال او برجسته مي‌كند.