پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از عبادات در شرع اسلام نماز است كه نياز به مقدمه اي دارد و آن مقدمه نوعي طهارت به نام وضو است كه به معناي پاكيزگي است و باعث طهارت جسم از آلودگي مي شود. موضوعي كه محقق به روش كتابخانه اي مورد بررسي قرر داده مستندات فقهي وضو در بين شيعه و سني مي‌باشد كه با توجه به عقايد هر دو فرقه مي‌توان به اشتراكات و افتراقات آنها پي برد. در دين مبين اسلام دو فرقه (تشيع و تسنن) در اصل طهارت اتفاق نظر دارند ولي درچگونگي وضو و برخي از احكام آن اختلافاتي دارند اين دو فرقه براي اثبات ادعاي اختلافات خود مستندات قرآني و روايي مختلفي مطرح كردند. مستند قراني اين دو فرقه ايه 6 سوره مباركه مائده است با وجود اينكه اين سند قراني مشترك است هر دو گروه تفاسير مختلفي از نظر قرائت ها و وجوه اعرابي دارند كه اين اختلاف تفاسير و قرائت منجر شده كه شيعه معتقد است شستن صورت از بالا به پايين و دست ها از آرنج به سر انگشتان و مسح پاها واجب است اما اهل سنت معتقدند شستن صورت ازچانه به بالا و دست ها از سر انگشت به آرنج و شستن پاها واجب است. مستندات روايي اين دو فرقه بيانگر اختلافاتي و اشتراكاتي در كيفيت و احكام وضو (واجب، مستحب و مكروه) است من جمله از اختلاف در محدوده شستن صورت، شستن دست ها، مسح پا و در بعضي از مستحبات وضو (قرائت قرآن) و مبطلات (خواب)... و مكروهات است بعضي از مشتركات اين دو گروه مسلمان عبارتند از: مشروعيت وضو، نيت، و در بحث مبطلات خروج بول و غائط مي‌باشند. بايد دقت داشت كه اين مسائل نبايد موجب تفرقه و از بين رفتن وحدت بين ملل مسلمان شود چراكه بعضي از جوامع به دنبال ضربه به وحدت مسلمانان هستند.