پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دعوت در قرآن به معاني متفاوت و در كاربردهاي مختلف بيان شده است و دعوت انبياء همان خواندن و سوق دادن انسان ها به سوي خداوند مي باشد هم دعوت به دين و هم تبليغ و تلاش براي نشر آن مي باشد. كه اين دعوت و تبليغ دين با توجه به قوميت هاي مختلف با روش ها و با ابزار متفاوتي روبرو بوده است كه يك سري اصول و روش ها مشترك مي باشد كه پيامبران در دعوت خود همگي به توحيد دعوت مي كردند و درونشان از بيم و انذار و بشارت و تبذير استفاده مي كردند كه در اين ميان مخالفيني وجود داشته كه هدف اصلي آن ها در تلاش هاي پنهان و آشكار خاموش كردن نور حقيقت بوده است و به هر ترتيبي مي خواستند كانون عزت و مقاوت دين و آئين خدا را در هم شكنند و در اين ترفندهاي گوناگون به حربه هاي رنگارنگ متوسل مي شدند از جمله تهديد و تطميع، بازجويي و لجبازي و استهزاي پيامبران و جدال جويي با آن ها مي باشد و در هر زمان شيوه مناسبي را برمي گزيدند كه اين دشمني هم عوامل گوناگون فردي و اجتماعي داشت كه ريشه در اعتقادات و اخلاقيات و زمينه هاي اجتماعي و سياسي و فرهنگي و اقتصادي آنها داشت. اين تحقيق به اعتبار نوع پژوهش توصيفي- تحليلي روش گردآوري آن كتابخانه اي است هدف اصلي آن شناسايي و تحليل عوامل مؤثر در مخالفت با انبياء در قرآن مي باشد كه از اين عوامل مي توان به ظلم و بغي و فساد، ميل به گناه، ولايت ستيزي، كفر و نفاق، همراهي با شيطان، تكبر و خودخواهي دنيا طلبي و بخل و دوري از انفاق، ترك امر به معروف و نهي از منكر، متابعت از هواي نفس، تقليد كوركورانه، جهل و ناداني، تعصب بي جا، پيروي از نياكان قانون ستيزي و منطق گريزي، نژادپرستي و خرافه گرايي، كينه توزي و ... نام برد.