پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده فرزند پروري به روش‌ها و رفتارهاي ويژه گفته مي‌شود كه جداگانه يا در تعامل با يكديگر بر رشد كودك تاثير مي‌گذارد. در واقع پايه و اساس شيوه فرزند پروري مبين تلاش‌هاي والدين براي كنترل و اجتماعي كردن كودكانشان است. در متون اسلامي نيز، فرزندپروري فعاليتي پيچيده شامل رفتارها، آموزش‌ها، تعامل‌ها و روش‌هايي است كه جدا و در تعامل با يكديگر بر رشد معنوي و عاطفي فرزندان در ابعاد فردي و اجتماعي تاثير مي‌گذارد. نوشتار حاضر با هدف بررسي آثار و پيامدهاي سبك فرزندپروري مستبدانه، سهل گيرانه و مقتدرانه و مقايسه آن با سبك فرزندپروري در اسلام، به روش توصيفي- تحليلي از طريق بررسي منابع كتابخانه‌اي انجام شده است و در تاثير روش‌هاي مستبدانه و سهل‌گيرانه و مقتدرانه ضمن بيان آثار هر يك از اين شيوه‌ها توضيح داده شده است كه شيوه‌هاي سهل‌گيرانه و مستبدانه به سبب رعايت نكردن اعتدال آثار نامطلوب رواني و رفتاري از جمله؛ ازخودبيگانگي، احساس حقارت، پرخاشگري، تحريكپذيري بالا و... بر فرزندان دارد. و از اين رو شيوه‌هاي مناسبي براي تربيت و هدايت فرزندان نيستند. شيوه مقتدرانه با ويژگي‌هاي مثبت فراواني كه دارد تضمين كننده پرورش توانايي‌ها و رساندن فرزندان به خود شكوفايي و كمال است و بهترين شيوه تربيتي معرفي شده است. حاصل آنكه از ميان روش‌هاي غربي، تربيت فرزند سبك فرزند پروري مقتدرانه نزديك‌ترين روش به روش تربيتي در اسلام است و سبك فرزند پروري مستبدانه و سهل‌گيرانه به مثابه سبك‌هاي ناسالم از نظر اسلام است كه آثار و پيامدهاي منفي از لحاظ روحي و رفتاري بر شخصيت فرزند خواهد داشت.