پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده از جمله حوادث قطعي پس از ظهور حضرت مهدي(عج) رجعت عده اي از مردگان به دنيا مي باشد كه اين مسأله مورد تأكيد منابع ديني قرار گرفته است و علماي شيعه براساس روايات و دلايل عقلي براي آن اهدافي را برشمرده اند؛ زيرا هر واقعه اي در عالم داراي آثاري است. در تبيين آثار و كاركردهاي تربيتي اعتقاد به رجعت مي توان به دو دسته از اين كاركردها در سطح فردي و اجتماعي پرداخت؛ كاركردهاي تربيتي فردي كه موجب تأثير بر روحيات فرد معتقد به رجعت مي گردد و صفاتي همچون صبر، اميد، نشاط و شجاعت را در او تقويت مي نمايد و فرد را تشويق مي نمايد تا به انگيزه كسب شايستگي براي رجعت، ويژگي ها و خصوصيات افراد رجعت كننده را در خود تقويت نمايد. در سطح اجتماعي نيز اعتقاد به رجعت موجب مي گردد افرادي كه در يك جامعه در كنار هم زندگي مي كنند با اعتقاد به امكان حضور در زمان ظهور از ايجاد جامعه اي مطلوب و آرماني، و شايسته حضور آن حضرت غافل نبوده و سعي در ايجاد جامعه اي الگو براي همگان كنند، در چنين جامعه اي مؤمنان نسبت به هم احساس همبستگي كرده و وحدت ميان آنان تقويت مي گردد، همچنين در اين جامعه افراد نسبت به هم بي تفاوت نبوده و در زمينه هاي مختلف از هم حمايت نمايند و اگر در جايي مشكل و انحرافي بينند، در جهت رفع و اصلاح آن بكوشند؛ چرا كه يك فرد مسلمان بر اساس آموزه هاي ديني نمي تواند نسبت به جامعه اي كه در آن زندگي مي كند بي تفاوت باشد و از سوي ديگر برخي از دستاوردهاي مورد نظر در زمان غيبت تنها در سايه همكاري با ساير مسلمانان و افراد جامعه به دست مي آيد.