پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تحليل نقش گفتار و ابعاد آن در تربيت فرزند با تأكيد بر آيات و روايات اسلامي داراي ابعاد مقدماتي، الزامي و نيز موانعي است. اين تحقيق بر اين فرض استوار است كه براي تربيت‌گفتاري فرزندان بر اساس قرآن و روايات والدين و مسئولان تربيتي فرزند بايد در ابتدا مقدماتي را در خود ايجاد كنند و سپس الزاماتي را در تربيت‌گفتاري داشته باشند و درنهايت برخي موانع و آسيب‌هاي احتمالي را رفع كنند. نظر به بزرگ بودن مسئوليت تربيت و اهميت آن هدف اصلي اين پژوهش، بررسي و تحليل مباني تربيت گفتاري فرزندان در قرآن كريم و روايات اسلامي است.اين مهم با تاكيد بر منابع تفسيري نگارش مي شود. تحقيق نشان داده كه مقدمات تربيت گفتاري شامل تشويق به لطف و آرامش در گفتار، مكان و زمان‌شناسي و ... در تربيت گفتاري مؤثرند. تربيت‌گفتاري انگيزشي عوامل داخلي و خارجي شامل تشويق به گفتار و بيان احساسات را ترويج مي‌دهد. رفتارهايي مانند پرهيز از تهاجم، تنش و توجه به ادب، تربيت گفتاري را تسهيل مي‌كنند. آموزش سكوت با اطلاعات به عنوان روشي براي پرهيز از تهاجم مهم است. رفتار مودبانه و احترام به كودكان، محيط صميمي و امني ايجاد مي‌كند. خونسردي در مواجهه با كودكان، احساس امنيت و مسئوليت را ايجاد مي‌كند. تشويق به تفكر منطقي و ارتباط با تجربه‌هاي مثبت، تغيير رفتارها را تسهيل مي‌كند. تذكر مكرر با نيش و كنابه تربيت مؤثر نيست. تشويق‌هاي تربيت‌گفتاري در قرآن و روايات ضروري هستند. تربيت با گفتار نياز به تشويق دارد تا انگيزه اجراي مطلوب را در كودكان ايجاد كند. تشويق به آرامش، نيك‌گفتاري، گفتار كريمانه و احسن گفتار مهم است. قول لين مهم اما تشويق بر اجراي آن نيز اهميت دارد. لحن و آهنگ كلام تأثير زيادي در تربيت دارد. آموزش گفتار نيك و بلاغت ضروري است. تشويق به گفتار سالم، تعقل، زبان بدن، احترام به ديگران و مودبي مهم است. موانعي مانند تندي و لجبازي والدين تربيت گفتاري را تحت تأثير قرار مي‌دهند. تعارضات خانوادگي به نحو صحيح مديريت نشوند، تأثير منفي بر رشد كودكان خواهد داشت. خشونت در خانه نيز عواقب بدي را در كودكان ايجاد مي‌كند و تأثيرات منفي رواني و اجتماعي دارد.