پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

برآشنايان به اسلام پوشيده نيست كه اين مكتب درنگاه همه جانبه خوددين را تنها يك برنامه فردي انسانها نمي داند و تنها در مسجد و محراب ونماز و نيايش و ركوع و روزه و ديگر دستورالعملهاي عبادي و اخلاقي خلاصه نمي كند. گذشته از اينها حضور فعال وهمه جانبه دين را در همه ميدانهاي معامله و تجارت، كارخانه و صنعت، جنگ و صلح مدرسه و هنر اقتصاد و برنامه ريزي، دستگاههاي حكومتي و سياستهاي حاكم بر روابط داخلي وخارجي، روابط دولت وملّت با يكديگر روابط مسلمانان با ديگر ملّتهاي جهان و… ضروري و لازم مي داند. با نگاهي كوتاه به قرآن مي توان فهميد كه اين كتاب آسماني تنها براي هدايت افراد جدا از جامعه نيست، بلكه افزون بر آن حاوي معارف وجهان بيني، اصول اعتقادي، دستورالعملهاي عملي واخلاقي، تاريخ امتها و پيامبران پيشين، فلسفه و سنتهاي تاريخ است.درباره قوانين مربوط به زندگي مردم و روابط اجتماعي آنهادرچهارچوب يكساني ديدگاههاي استواري عرضه كرده و دستورهاي روشني ارائه داده است. روابط مسلمانان با كفار در زواياي گوناگون اجتماعي اقتصادي سياسي فرهنگي حقوقي و… كه در قرآن كريم به صورت زنده و با معيارهاي مشخص و ضوابط معيّن مطرح است. قرآن به عنوان آخرين كتاب وحي الهي رسالت جهاني داشته وبراي راهبري انسان در همه عصرها و نسلها فرستاده شده است چنانكه خود مي فرمايد: (هذا بصائرللنّاس… ) جاثيه، آيه 20 اين قرآن، وسيله بينايي همه مردم است. خلاصه سخن اين كه: رابطه بين اسلاميان وديگر جوامع بشري ضروري و فطري است و تداوم زندگي بشر نيازمند اين گونه روابط است و از سوي ديگراگر قرآن به عنوان آخرين پيام خدا به خلق و كامل ترين برنامه الهي بر جوامع انساني، مبنا و شالوده هرنوع روابط را تشكيل ندهداعتلاي اسلام و عزت مسلمانان آسيب ديده و زير سؤال خواهد رفت.