پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تسليحات كشتار جمعي شامل سلاح هاي هسته اي، ميكروبي و بيولوژيك هستند. ويژگي مهم اين تسليحات، قدرت تخريب بسيار و تفكيك ناپذيري در اهداف است. اين رساله به روش كتابخانه‌اي و توصيفي گردآوري شده است، و هدف از آن بررسي فقهي و حقوقي كاربرد تسليحات بيولوژيك در جنگ‌ها مي‌باشد. اهميت بررسي مسئله نيز از آن جا قوت مي‌گيرد كه دولت‌ها در تلاشند بدون درگير كردن خود با مشكلاتي چون افكار عمومي و تبعات و هزينه هاي ناشي از جنگ‌هاي كلاسيك به طرف مقابل خود ضربه بزنند. با بررسي منابع قرآني و روايي مي‌توان اذعان كرد فقه و حقوق در زمينه جواز و يا عدم جواز به كارگيري تسليحات بيولوژيك نظري مخالف دارد، زيرا به كار بردن تسليحات كشتار جمعي با آموزه هاي قرآني و روايي منافات داشته، و حتي كاربرد آن را پيرامون قاعده فقهي مقابله به مثل نيز مردود دانسته، زيرا در قواعد فقهي بر تفكيك نظاميان از غير نظاميان تأكيد و كشتار زنان، كودكان، پيران و بيماران را مردود دانسته است، و از آنجايي كه رعايت اين تفكيك در زمان بكارگيري تسليحات بيولوژيكي بسيار بعيد به نظر مي‌رسد، فقها و حقوقدانان نظر به عدم جواز و حرمت كاربرد اين نوع از تسليحات صادر كرده اند. و به عبارت ديگر هدف وسيله را تحت هر شرايطي توجيه نمي‌كند و كارهايي كه جنبه غير انساني دارد، از طرف اسلام تجويز نشده است.