پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده نقطة اصلي اختلاف بين شيعه و سني، مسأله ولايت و جانشيني پس از پيامبر اكرم «صلي الله عليه وآله» است. يعني از يك سوي شيعيان معتقدند كه خداي متعال به وسيله پيامبر اكرم «صلي الله عليه و آله و سلم»، امير مؤمنان علي «عليه السلام» را جانشين وي قرار داده و سپس يازده نفر از فرزندان او را يكي پس از ديگري براي تصدي مقام امامت، تعيين و نصب فرموده است؛ از سوي ديگر اهل سنت معتقدند كه امامت الهي همانند نبوت و رسالت، با رحلت پيامبر اكرم «صلي الله عليه و آله و سلم» خاتمه يافت و از آن پس تعيين امام به مردم واگذاشته شد. يكي از ادلة قرآني براي اثبات امر ولايت از نظر شيعه استناد به آية «تبليغ» است كه براي تببين آن ديدگاههاي تفسيري و منابع روايي فريقين مورد نقد و بررسي قرار گرفت تا با آشكار شدن نقاط اشتراك و اختلاف و پاسخ گويي به منافشه ها بتوان به نتيجة قاطع و درستي براي حل اين اختلاف اساسي بين شيعه و سني دست يافت. از منظر شيعه كسي كه اصالةً و نه به عنوان نيابت داراي مقام ولايت باشد، علم الهي دارد و در بيان احكام و معارف اسلامي معصوم از خطاست و نيز مصون از گناهان خواهد بود و هم سخنان او در تبين حقايق و معارف اسلامي حجت است و هم اطاعت از فرمانهاي وي در امور مختلف حكومتي واجب است. پس از منظر شيعه، اعتقاد به ولايت، همسنگ ايمان به خدا و رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) است. و جزء اصول اعتقادي است نه اينكه فقط يك حكم فقهي و فرعي باشد. زيرا تنها در ساية ولايت است كه حقايق قرآن و اسلام به درستي تبيين شده و حجت بر همگان تمام مي شود و هدف از حكومت الهي براي هدايت بشر تا پايان جهان فراهم مي گردد. كليد واژه ها: «بَلِّغ»، «عصمت»، «كفر»، «ولي».