پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اعتقاد به خداي يگانه اصل مسلّم و بديهي اديان ابراهيمي است كه هر سه دين بعد از پذيرش اين اصل، به توصيف و شمارش صفات خداي واحد پرداخته‌اند.اديانابراهيمي،كنه و ذات خداوند را غيرقابل دسترسي مي‌دانند اما هركدام با طريقه‌هاي مخصوصي به توصيف صفات او پرداخته‌اند. يهود براي تنزيه ساحت ربوبي كلام سلبي را بيشتر موردتوجهقرار داده است.ومسيحيت از روش تمثيلي و سلبياستفاده نموده است ودين اسلام با بهره‌گيري از نظريه تشكيك، بهترين راه رابراي دورياز تشبيه و تعطيل به‌كاربرده است. هر سه سنت ابراهيمي از راه‌هايي براي شناخت صفات خداوند استفاده كرده‌اند كه در نگاه نخستين يكسان به نظر مي‌آيند درحالي‌كه تعابير دين يهود و مسيحيت در موارد عقل، استفاده از حواس و طبيعت و كتاب و سنت و شهود؛ با تعابير اسلام اندكي متفاوت است. در بيان توصيف صفات خداوند،صفات مشتركي چون علم،قدرت، حيات،وحاكميت،در هر سه دين الهي به چشم مي‌خورد و صفاتي چونابوّت و بنوّت دردين يهود وجود دارد كه به اعتقاد علماي يهود و اسلام جنبه تشريفي دارد؛و مسيحيان به تثليث و تجسد معتقدند كه هيچ توجيه عقلاني و حتي نقلي براي آن وجود ندارد و آن را سري نهفته مي‌دانند.كه نبايد از آن پرسش نمود.در دين اسلام صفات كمالي را به خداوند نسبت داده و صفاتي را كه جنبه نقص دارند،از او سلب مي‌كنند. واژگان كليدي: خدا، صفات، اسلام، مسيحيت، يهود