پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چکیده

عقیده به زندگی آخرت از کهن ترین عقایدی است که در فرهنگ و معارف بشر نقش بسته و هیچ فرهنگ و فلسفه ای در تاریخ یافت نمی شود، مگر آنکه ایمان به قیامت در آن تأثیر داشته است. اصولاً انکار و عصیان علیه این باور، نشانۀ حاکمیت این عقیده در فرهنگ اقوام و ملت­هاست. در حقیقت ایمان به حیات بعد از مرگ، پاسخ مثبت به نیاز طبیعی بشری است و تفهیم آن به شکل محسوس­تر برای اعتقاد بیشتر آدمی به آن و بکارگیری آن اعتقاد در روند زندگی در عمق بخشیدن و تسهیل آن، لازم و ضروری است.

امروزه مذاهب غیر دینی و  فرهنگ­های بیگانه با تبلیغ های منفی علیه دین اسلام، سعی در کمرنگ کردن این اعتقاد در زندگی بشر دارند. مادی گراها می­گویند ایمان به حیات باز پسین در امور فردی و اجتماعی اثرات منفی گذاشته و قدرت تحرک و نشاط را از آدمی سلب می­کند و در نهایت  او را به انزوای سیاسی و اجتماعی می کشاند.

عقیده به جهان باز پسین، یک باور فطری و طبیعی است و بر روح و فکر انسان تحمیل نشده است. ایمان به آخرت نه تنها آثار منفی ندارد بلکه آثار بسیار مثبت و سازنده ای در زندگی فردی و اجتماعی دارد. دميده شدن روحية‌ اميد و خروج از انديشة پوچ گرايی، كنترل غرايز، پرورش روحية ايثار و رشد فضايل اخلاقی، روحيه شكست ناپذيری و ... از جملة این  آثار است. هرچه ايمان انسان، قوی و با معرفت الهی همراه باشد، در مسير رسيدن به رستگاری و رضوان الهی، به نحوی شايسته تر عمل می­كند. در جامعه ای که چنین اعتقادی زنده باشد برای اجرای قوانین و مقررات عادلانه و جلوگیری از ظلم و تجاوز به دیگران کمتر به اعمال زور و فشار نیاز خواهد بود و طبعاً در صورتی که این اعتقاد، جهانی و همگانی شود مشکلات بین المللی هم به صورت چشمگیری کاهش خواهد یافت.

 

كليد واژه ­ها:معادباوری، آخرت، قیامت، اعتقاد، معاد در قرآن.