پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چکيده

معاد و توحيد ، دو رکن اصلی اعتقادی در اديان الهی اند و اعتقاد به اين دو ، خط فاصل فرهنگ خداپرستان و مادی ها شمرده می شود . قرآن کريم پس از ايمان به خدا ، از ايمان به آخرت سخن می گويد و انکار معاد را عين گمراهی می داند و منکران آن به عذاب دردناک تهديد می کند . اعتقاد به معاد تقريباً با تمامی موضوع ها و مسائل مطرح در حوزه های دينی ، فرهنگی ، سياسی ، اقتصادی و اجتماعی ارتباط و در آنها تأثير دارد . از مهم ترين ثمره های تربيتی اعتقاد به معاد ، استوارسازی سلوک لسان در اين جهان ، معنا بخشی به زندگی و رها بخشی از پوچ گرايي است . در سايه باور به معاد ، عمل به تکليف الهی آسان می شود ، چنين اعتقادی، ضامن اجرای تمام قوانين الهی و انگيزه اصلی تهذيب نفوس می باشد .

ايمان به معاد و روز جزا ، حس مسؤوليّت را در نهاد بشر بيدار می کند ، مردم را به راه وظيفه شناسی سوق می دهد و آنان را به رعايت حدود انسانی خود و احترام به حقوق قانونی ديگران وادار می نمايد . بيم از کيفر اخروی ، به مسلمانان راستين آگاهی می بخشد و از گناه و ناپاکی بر حذرشان می دارد ، اميد به پاداش الهی ، مؤمنين واقعی را فرمانبردار دين خدا می سازد و آنها را درستکار و صحيح العمل بار می آورد . خلاصه ايمان به معاد ، ضامن اجرای اوامر و نواهی خداوند و موجب تخلق انسان به سجايای پسنديده و کرايم اخلاق است .

از جمله امور مربوط به قيامت که انبياء الهی از آن خبر داده اند ، مسئله معاد و رستاخيز      می باشد. بنا به فرمايش ائمه معصومين (ع) قيامت روزی است که خداوند همه انسانهای گذشته و آينده را برای رسيدگی دقيق حساب و رسيدن به پاداش اعمال ، گردهم می آورد .

«معاد» ، يکی از پايه ای ترين آموزه های دينی است که اساس بسياری از آموزه های دينی ديگر، از جمله آموزه های فقهی ، اخلاقی ، سياسی ، فرهنگی به شمار می آيد . فلاسفه و متکلمان به تبيين و تحليل دو جنبه از معاد پرداختند : معاد روحانی و معاد جسمانی .

 

واژگان کلیدی :حکمت ، فطرت ، مرگ ، انکارمعاد ، معاد روحانی ، معاد جسمانی ، جاودانگی ، آثار معادباوری ، آثار فردی و اجتماعی .