پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از آسيب‌هاي جدي كه خانواده‌ها را تهديد مي‌كند، عدم تدبير و تصميم‌گيري صحيح در زندگي روزمره است. خانواده‌هايي كه در تدبير امور خود غفلت مي‌كنند، به طور طبيعي در معرض خطرات و چالش‌هاي متعددي قرار مي‌گيرند. اين نوع عدم تدبير نه تنها مي‌تواند به بروز مشكلات عديده و متنوع در روابط خانوادگي منجر شود، بلكه ممكن است تأثيرات منفي بر سلامت رواني و عاطفي اعضاي خانواده نيز داشته باشد. بنابراين، بررسي موانع تدبير خانواده از اهميت بالايي برخوردار است و اين نوشتار به دنبال تحليل اين موانع با تكيه بر ديدگاه‌هاي قرآني آيت‌الله جوادي آملي مي‌باشد. اين مطالعه به روش توصيفي تحليلي انجام شده و نتايج آن نشان مي‌دهد كه موانع تدبير خانواده در سه سطح اصلي شناسايي مي‌شوند: موانع شناختي، موانع گرايشي و موانع رفتاري. در سطح شناختي، عواملي مانند عدم اعتقاد صحيح به مبدأ و معاد، عدم باور به رزاقيت خدا، مسائل مربوط به نسل‌كشي و سقط جنين، مادي‌گرايي، فرار از مسئوليت، ظاهربيني و نداشتن اعتماد به نفس به عنوان موانع اصلي شناسايي شده‌اند. در سطح گرايشي و احساسي، مشكلات عاطفي زوجين، افسردگي، تمايل به خوشگذراني و گرايش به تجمل‌گرايي و لهو و لعب، اثرات منفي بر كيفيت زندگي خانوادگي دارند. نهايتاً، در سطح رفتاري، رفتارهاي خشونت‌آميز و نابجا، غيرت ورزي نابجا، عدم رعايت حقوق مالي و عفت، عدم تمكين، زينت براي غير شوهر، عدم اطاعت از شوهر، تأثيرات منفي ناسزاگويي بر خانواده، نبود مودت و رحمت و عدم مشورت به عنوان مشكلات اساسي شناسايي شده‌اند. اين موانع نه تنها بر كيفيت روابط خانوادگي تأثير مي‌گذارند، بلكه مي‌توانند به بروز بحران‌هاي عميق و پايدار در ساختار خانواده‌ها منجر شوند.